ვის რა გქონიათ? დაწერედ აბა
2002 წელს ვმუშაობდი პურის ქარხანაში, ღამე ვაცხობდით და დილას დისტრიბუციას მიქონდა. 2 ვიო გვყავდა, ზროსლი 45-იოდ წლის, ახალგაზრდა 30 ალბათ. ბრიგადირი და დამხმარე. ცხობის პროცესი მაგათ მიყავდათ, ასაკიანი ქალბატონები გუნდებს ალაგებდნენ საცხობ ფორმებზე, ეს გუნდები კი მე უნდა მიმეწოდებინა კონვეირის ლენტით. საზელი ქვაბიდან, ცომი უნდა ამომეღო და საჭრელის დიდ ძაბრში ჩამეგდო. წონას უნდოდა კონტროლი, რაღაც ინტერვალით უნდა აგეღო და პინებიან სასწორზე აგეწონა
ტომრების მითრევ-მოთრევაც მე მევალებოდა, ტრაილერსაც ვცლიდით ხოლმე მე და პატარა ვიო, 5 თეთრს გვიხდიდნენ ტომარაში. ფულის გაყოფაზე ტვინს ტყნავდა ხოლმე კისრებაზე და სანამ ###ოთი არ მივმართე ტრაკი არ დააყენა
უფროსი ვიოც მაგარი ### იყო, ყოველ ღამე თვრებოდა, ზედმეტ ცომს აკეთებდა და მფლობელს რომ არ დაეჯვა მაყრევინებდა ნაგავზე. ერთხელ ზედმეტი მოუვიდა და დაეძინა, ვერ გავაღვიძეთ ისე იყო გათიშული, ის მეორეც არ იყო, არადა პური უნდა გამომცხვარიყო.
მთელი პროცესი შევასრულე იდეალურად, მოზელა, დაჭრა, აფუება, ღუმლებში ტემპერატურის კონტროლი.
ოქროსფერი რომ გახდა პური მაშინ გაეღვიძა დიდ ვიოს, გამოყლევდა რომ ვუთხარი პური უკვე გამომცხვარია მეთქი, მერე შეიხედა და უფრო გამოყლევდა იდეალურად ამოსული მრგვალი დიდი პურები რომ დაინახა. დაჟე აღარც გვეჩხუბა რომ ვერ გავაღვიძეთ. დილას მფლობელი რომ მოვიდა იმასაც ძალიან მოეწონა დიდი პურები, ვიომ სიამაყით ჩაიყროყინა ვიო იგრეთ პურებ ვაცხობო და მერე მფლობელმა (ეტყობა მართლა მეტისმეტი მოწონებისგან) აწონა
ვიო მესამედ და კონკრეტულად მაშინ გამოყლევდა პურები საშუალოდ 15-20% მძიმე რომ იყო ნორმაზე
მაგრად დაეჯვა
საქმე როცა არ იყო ტომრების მთაზე ავძვრებოდი და ვიწექი ფქვილში ამოგანგლული, დაძინებას ვცდილობდი.
ვიოებისგან დასვენებაში, უბნელისგან სამუდამოდ ნათხოვარი, ამერიკიდან დედის გამოგზავნილი დისკსაკრავი მშველოდა ხოლმე
///Intel Pentium 166Mhz///40Mb Ram///4Mb Ati///8GbHDD/// ...
ყველაზე ცუდი სტაჟი, კაპიტალიზმის მსხვერპლნო
