მოკლედ, სარაჰას თემებმა დამაინსპირირა ამ თემაზე და გამოხატვის თავისუფლებაზედ გამიხსნა ფიქრები.
როგორც იცით, გოგოს მივწერე ჩემი ფანტაზია, არაფერი დაძალებითი, არაფერი წინააღმდეგობრივი, უბრალოდ ფანტაზია, რომლიდანაც ზოი არ დაწერა თემაში, რადგან არ ჩათვალა საჭიროდ. ზოგი გამოხტა და მორალის კითხვა დაიწყო, თავის ნაფიქრის გახმოვანება საიდანაც შიშები გამოვიდა, ვაითუ ჩემ დას ასე მისწეროს ვინმემ, ან ასე გაუკეთოს. აქვე ვიტყვი, რომ სწორედ ასეთ ადამიანებს არ აქვთ კარგად გააზრებული რა არის თავისუფლება სიტყვის და საერთოდ თავისუფლების. და როცა აქ მორალისტობენ, ამ გაუაზრებლობის გამო, შეიძლება სინამდვილეში აშავებენ ისეთ რამეს რაც არ შეიძლება გაკეთდეს, ისევ ამ უცოდინრობისდაგამო.
ამიტომ, კარგად უნდა ვისწავლოთ რა არის გამოხატვის თავისუფლება, სიტყვა და რა არის რეალური ქმედება. ერთისმხრივ თვით სიტყვაც ქმედებაა, მაგრამ ამას არ ვგულისხმობ. შიშები რომელიც ასეთ დროს აწუხებთ, ძირითადად უსაფუძვლოა. რადგან ###ზე და #####ზე ეგრევე ითხრებიან და გონება უბნელდებათ, აღარ აქცევენ ყურადღებას მის შინაარს.
ასეთებს უნდათ რომ ინტერნეტი გაკონტროლდეს, ###ზე ჯარიმები დაწესდეს და ქალებმა შავი, კოჭებამდე კაბებით იარონ.
ბაზარი არაა, მაგაზე გაღიზიანებაც თქვენი გამოხატვის თავისუფლებაა, მაგას არც ვაკრიტიკებ, იმედია იმ კონტრარგუმენტს არ დაატყეპებთ, ეგრე მეც თავისუფალი რომ ვარ მაგიტომ ვიგინებიო. ხოდა ასე ვიგუნდაოთ დაუსრულებლად?
თავისუფლება სიტყვას!
გამოხატვის თავისუფლება
