თრიფი, რომ ყველაფერი ხარ

აი პირდაპირ ეგრე. ეგეთი გაგებით. შენ ხარ მეზობლის ძაღლის დორბლი. მოგონებები საუკუნის გენიოსებზე, შეყვარებულის მკვრივი მკერდი, რემბო, წვიმა დილის ცაზე და გალაქტიკა რომელიც ცას და წვიმას არ ცნობს კანონიერ შვილებად. მოკლედ ყველაფერი რაც მოძრაობს შენ ხარ. დედა რომელიც გიბრაზდება იმიტომ რომ ღამის ლოცვებს არ კითხულობ და მამა, რომელიც დღე და ღამ მუშაობს, მამას სამუშოც შენ ხარ. ყველა ინფორმაცია თუ გრძნობა რომელიც შენი გავლით გაედინება თავად შენ ხარ. და შენ ერთი პატარა ნაწილი ხარ ყველაფრის. აბა არ გქონიათ?

ეგ ჭეშმარიტებაა და არა თრიფი

ნეოს პონტში ხარ

ყველაფრის პატარა ნაწილი არა
ყველაფერი შენ ხარ

This post has been edited by SionSono on 1 Sep 2018, 21:08

არა არ მქონია
ნარკატას არ ვეტანები

მამაჩემი სულ მუშაობდა და მე ხანდახან მქონია განცდა რომ მე ის ვიყავი, მაგრამ მაგას თრიპს ვერ დავარქმევდი.

ძაან მაგარი იქნება
მანდ თუ შეხვედი ვეღარ გამოხვალ
და აე
ყველაზე მაგარ პონტში იქნები
სულერთია ყველაფერი

secretgod

ჩემთვის ეს ორი ერთი და იმავეა. მაგრამ მაინერესებს შენ რითი ანსხვავებ.

SionSono
ხო. ხო და თან არც. თავიდან ყველაფერი მე ვიყავი. მარა მე როგორც ორგანიზმი. და მე როგორც ყველაფერი ამ ორად გაიყო ჩემი არსი. და მე როგორც ყველაფერმა შთანთქა ჩემი მე წარმოდგენაში. ამიტომ განცდა გამიჩნდა რომ პატარა ნაწილი ვარ;

ისე მაგ დღეს ნარკატა არ მიმიღია სუფთა ღამის ცაზე გავედი ხალათით. დავჯექი სკამზე. ქარი იყო. ფეხებს მიყინავდა მაგრამ თან მსიამოვნებდა. და მანდ დამეწყო ეგ თრიფი. ახლა მასეთი განცდით ვეღარ ვწვდები მაგ რეალობას მხოლოდ განსჯით. თავისუფლად ვუშვებ რომ ყველაფერი ვარ და ასეთი შეგრძნება მეტენება.

თუმცა იმ გრძნობით სულ სხვაა.

სხვათაშორის მაგ დღეს 3 გვერდზე აღვწერე ეგ ცხელ ცხელი თრიფი. თან ვწერდი თან ვტკბებოდი. თან მეშინოდა მასეთი სიმარტოვის. მაგრამ სიმარტოვეც ხომ მე ვიყავი და კაროჩე რა...


SionSono შენზე რას იტყვი, რატომ ვერ გამოხვალ მასეთი თრიფიდან. რა იგულისხმე.

nesiz
სიმარტოვე განმიცდია
იმის წარმოდგენით რომ სინამდვილეში ჩვენი არაფერი აღწევს სხვა ადამიანებამდდე
რასაც ისინი იგებენ, ისევ საკუთარ თავზე და არა ჩვენზე

თუ ერთხელ გამოგივიდა კიდევ ცადე
და მერე ვერც დაბრუნდე შეიძლება