დავიწყე
ახლა მოგიყვებით ჩემ განცდებზე
თავიდან ცოტა მეუცნაურა გარეთ ყოფნა, მერე შევეჩვიე და მოკლედ ცოტაც და თავს დავკარგავდი ამაოებაში, მაგრამ არ #####უვდი და მალევე მივხვდი რომ თავს ვკარგავდი და ვიცვლებოდი, ხოდა დავიგრუზე მაგრად. მოკლედ ეს რომ შევნიშნე რომ რაღაც მანქანის ჭანჭიკი ვხდებოდი, შევანელე ინტეგრირება და ცვლილება, რომელიც რაღაც სარგებელსაც მაძლევდა ადამიანებთან კომუნიკაციისას, მგ:გაღიმებული სალამი, მოკითხვა და ჩვეულებრივი ყოველდღიური დამღლელი რაღაცეები, შევეშვი და არ დავიკიდე დამხვედრი ემოციებისგან მიღებული სიამოვნების გამომუშავება და ისევ ისეთი გავხდი როგორიც ვიყავი. თავს კომფორტულად ვგრძნობ და მშვენიერია.
ხოდა, ვინც იმას მეუბნებოდა რომ მუშაობა შემცვლიდა, სულ ტყუილად. ვერ გამტეხს ეგეთი უმნიშვნელო რაღაცეები. მუდან ის საყვარელი და გულკეთილი, არაფარისეველი და სიმართლისმთქმელი ვიქნები, რაც აქამდე ვიყავი