არსებობს ორი სახის ძალადობა:

1. პირდაპირი,ბრუტალური ძალადობა, რომელიც პირდაპირ ცხვირში გხვდება

2.შეფარვითი, თვალდახუჭული, თითქოს ყველაფერი კარგად არის, თითქოს დემოკრატიაა, თითქოს სამართალია და ამ დროს შენ არ არსებობ

ოცნებამ ჩემი აზრით გაგვხადა უჩინრები, ჩვენ ყველანი უჩინრები ვართ, ჩვენი ყვირილი არავის ესმის, ჩვენი ტკივილი არავის აწუხებს, ჩვენი მშიერი თვალები არავის აწუხებს.
ნაცები გვირტყამდნენ, ესენი არ გვირტყამენ, ესენი გვხმარობენ.

მე როგორც ამ ქვეყნის მოქალაქე ახლა უფრო დამცირებულად ვგრძნობ თავს, უჩინრად მაქციეს. აბსოლუტურად არარაობად.
20 ლარიან ხმად, კარტოფილზე გაყიდულ მოქალაქედ

სიყალბე და უმოქმედობა მკლავს მე პირადად.
დავიღალე იმით რომ არაფერს წარმოვადგნენ, დავიღალე იმით რომ მე წესიერად ვიქცევი, სხვა უწესოდ და ორივეს ერთნაირად გვექცევიან.
დავიღალე იმით რომ ყველანაირ წესს არღვევენ და ხმას არავინ იღებს, დავიღალე იმით რომ ეს იქცა ნორმად.

მე მკლავს უმოქმებოდა... მე მკლავს სიცრუე...
მე მკლავს ის რომ მე მართმევენ ფულს და ამით სახლებს იშენებენ, ამით თავიანთ შვილებს ახალ ლენდ კრუიზერებს ყიდულობენ და რომც გადამიარონ თავზე ჩემ ხმას ვერავინ გაიგებს

ვაკუუმში მომათავსეს
ხვალ მე ამას შევეწინააღმდეგები, რამდენადაც არ უნდა მეზარებოდეს გასვლა სახლიდან