თოვლის ბაბუს ვთხოვდი რომ არასდროს დაეჭრათ(დაეხოცათ) ერთმანეთი და დაეჩაგროთ სუსტი, მეტი გაგება და ადამიანობა ყოფილიყოს.
მხიარული სახეები უფრო მეტი და სიცოცხლე ასე 200 წლამდე

ყველა გაჭირვებულს დაეხმარე ბაბუ, გთხოვ

ისეთი თბილისი მინდა როგორიც ბავშვობაში მახსოვს, მეზობლობაში და ქუჩაში, ტრანსპორტში მომღიმარე და თბილი სახეები , მინგრეულ-მონგრეული ყველაფერი მაგრამ მაინც ტკბილი.
მე ეგრე მახსოვს და შესაძლოა უარესიც იყო
This post has been edited by Asklipiodotaa on 5 Dec 2018, 01:33