დაჩაგრული ფეხი

ფეხსაცმელს ვწმენდდი. მარცცხენა გავწმინდე ჯერ, მერე მარჯვენა და მომეჩვენა, რომ მარჯვენა უფრო გულისყურით გავწმინდე, უფრო მეტი საწმენდი საშუალება დავასხი და უფრო გულიანად გავაპრიალე. იგივე შეგრძნება მეუფლება ხოლმე ბანაობისას, რომელიღაც ტერფს თითქოს უფრო მეტად ვიბან ვიდრე მეორეს და მერე გული მეწვება იმ მეორეზე რო იჩაგრება, არადა არაფერი დააშავა. ხანდახან კი ვფიქრობ, მოდი იმ დაჩაგრულ ფეხს ახლა მეორესავით დავიბანთქო, მგრამ მერე მეორე იჩაგრება.

მოკლედ რთულ ფიქრებში ვარ ხოლმე.



P.S. მოდერ, ადრე შეიძლება გავხსენი ასეთი თემა, ხოდა თუ არის გახსნილი იპოვე და შეუერთე ესეც

This post has been edited by Jules Winnfield on 10 Dec 2018, 20:01

მეგონა მარტო მე მჭირდა ეგრე
-------------------------------------------------

აუ მეც ზუსტად ეგრე ვარ, რა მაგარია

This post has been edited by tranka on 10 Dec 2018, 20:04

ერთს არასდროს არაფერს ვჭამ და არც ვტოვებ
მარტოობისთვის კუჭშიც მეცოდება და ისეც
შუქი თუ მარკვენათი ავანთე ვაქრობ და მარცხენათი თავიდან ვანთებ და მერე ისევ მარცხენათი ვაქრობ
და ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს იმდენი ასეთი რამეა

რაც მოწიფების ასაკში შევედი მარცხენა ხელი მეჩაგრება ხოლმე

ზუსტად ამიტომ არ ვიბან ხოლმე ფეხებს