პოსტ-ივანიშვილისეული საქართველოს პოლიტიკური კონტურებიზვიად გამსახურდიას მოკლევადიან მმართველობას თუ არ ჩავთვლით, ეპოქათა ცვლა (ყოველი 8-9 წლის პერიოდულობით), რომელთაც შესაბამისი პოლიტიკური ლიდერის სახელით მოიხსენიებენ ხოლმე, ცოტაოდენ კომიკურ ელფერს სძენს ჩვენ პოლიტიკურ ცხოვრებას. ნამდვილად კომიკურია თუნდაც ის ფაქტი, რომ უკლებლივ ყველა ქართული ხელისუფლებისათვის ამოუხსნელ გამოცანად რჩებოდა და რჩება დღემდე ელემენტარული ჭეშმარიტება, რომ მხოლოდ ალტერნატიული პოლიტიკური ძალების განვითარება-გაძლიერებასა და ხელისუფლების მუდმივ და მშვიდობიან ცვლაში დევს დასავლური ტიპის წარმომადგენლობითი დემოკრატიისა და საქართველოს ევრო-ატლანტიკური სტრუქტურებში ინტეგრაციის „გასაღები“.
ზემოთაღნიშნული საპირისპიროდ, ედუარდ შევარდნაძის, მიხეილ სააკაშვილისა და ბიძინა ივანიშვილის მმართველობისათვის ნიშანდობლივია პრიორიტეტულ ამოცანად არა სახელმწიფოებრივი მშენებლობის, არამედ ოპოზიციის დათრგუნვა/მარგინალიზაციის დასახვა. ამასთან ერთად, სამართლიანობა იმის აღნიშვნასაც მოითხოვს, რომ მათი მმართველობის სტილიც ერთობ განსხვავებულია, სააკაშვილის აღვირახსნილი, სისხლიანი ტირანიიდან დაწყებული, შევარდნაძის კლეპტოკრატიული მაკიაველიზმითა და ივანიშვილის ექსცენტრიკულად რბილი ავტორიტარიზმით დამთავრებული.
ვრცლად...
მიმაგრებული სურათი
პოსტ-ივანიშვილისეული საქართველოს პოლიტიკური კონტურ, პოსტ-ივანიშვილისეული საქართველოს პოლიტიკური კონტურ
