ვიბადებით...
ვწვალობთ, რომ როგორმე ვისწავლოთ ლაპარაკი, სიარული
ცოტა გავიზრდებით.
ვსწავლობთ
ვსწავლობთ,
ვსწავლობთ...
საბოლოოდ მაინც არაფერი ვიცით ის, რაც "საჭიროა", რომ ვიცოდეთ
მერე ვმუშაობთ.
ვწვალობთ...
ვჯახირობთ...
ვიტანჯებით...
უარეს შემთხვევაში, ვიღაცაზე ვქორწინდებით...
გვყავს შვილი ან შვილები, რომლებსაც ვამზადებთ იმ უაზრობისთვის, რასაც ჩვენ გავდივართ.
უარესსაც გეტყვით
მოულოდნელად კვდება პირობითად თქვენი თანამეცხედრე და უცებ, ორი ადამიანის ტვირთი გადადის ერთზე....
ისევ გრძელდება ტანჯვა და წვალება....
ამასობაში ვბერდებით
უკეთეს შემთხვევაში, წყლის მომწოდებელი მაინც გვყავს
თუ არა და ვართ მარტო და იწყება ლოდინი...
ლოდინი 4 ფიცრისა...
იგივე ელოდება ჩვენს შვილებსაც
შვილიშვილებსაც
და რისთვის ვიტანჯებით ამდენს?
იმისთვის, რომ ბოლოს დავიხოცოთ...
ან, კურიოზსაც გეტყვით
შეიძლება შუა წვალების დროს გადაბრუნდეთ და მოკვდეთ
ტანჯვა-წვალებაც კი არ დაგცალდეთ.
ასეა საქმე
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
პ.ს. ჩემით გავალ