სამშობლო

ფილოსოფიურად და არა პოლიტიკურად..
რა არის რეალურად ადამიანისთვის ცნება სამშობლო?
შორს არ წავიდეთ და პირობითად ავიღოთ დღევანდელი საქართველო და მისი მოქალაქე.

ანდაზა

მგონი საკმაოდ საფუძვლიანად აქვს რაფიელ ერისთავს მაგ კითხვაზე პასუხი გაცემული:

"სადაც ვშობილვარ, გავზრდილვარ და მისროლია ისარი,
სად მამა-პაპა მეგულვის, იმათი კუბოს ფიცარი,
სადაც სიყრმითვე ვჩვეულვარ, - ჩემი სამშობლო ის არი."

ნაკლებად მეტაფიზიკურად რომ შევხედოთ, სავარაუდოდ სამშობლოს მცნება ზოგადად იმის გამო არსებობს რომ ადამიანები გადიან პერიოდს რომლის დროსაც მათი ტვინი ბიოლოგიურად "კრისტალდება" რაღაც ფორმაზე და ამ ფორმის განსაზღვრაში დიდი წილი მიუძღვის იმ პერიოდში მათ გარემოს.

სამშობლოც ალბათ იქ არის სადაც ადამიანის გონი ჩამოყალიბდა და შესაბამისად თავს კომფორტულად/სახლში გრძნობს.

არ ნიშნავს რომ ეს გარემო რამე მყარზეა მიბმული. მაგალითად ბებიაჩემი 97 წლის არის და მისი სამშობლო აღარ არსებობს პრინციპში. უბრალოდ მსოფლიოში ყველაზე ახლოს მის სამშობლოსთან ის ადგილია სადაც დაიბადა და გაიზარდა.

Damnoc
სიტყვა დღევანდელი, ანუ თანამედროვე შემთხვევით არ მიხსენებია..

ეგ სტროფი დღეს ტრაფარეტულად მეჩვენება.

"გუშინდელი" ადამიანი შეიძლება დაიბადოს წყალტუბოში, გაიზარდოს ქუთაისში, ისწავლოს, დაოჯახდეს და იცხოვროს თბილისში.
"ხვალინდელი" ადამიანი დაიბადოს სალონიკში, გაიზარდოს პარიზში, ისწავლოს ლონდონში, იმუშაოს, დაოჯახდეს და იცხოვროს სიდნეიში.

სად არის თანამედოვე ადამიანის სამშობლო?

თუ

თუ?

ადრე გასაგებია რომ სამშობლო "მიწასთან" იყო გაიგივებული.

სადაც დაიბადებოდა, გაიიზრდებოდა, მოყავდა მოსავალი, ცხოვრობდა და იცავდა მტრისგან კონკრეტულ ტერიტორიას..
მას მაქსიმუმ 20-30 კილომეტრის რადიუსზე ჰქონოდა შეხება და წარმოდგენა მოვლენებთან, ახლაკი ერთ დღეში დედამიწის ნებისმიერ წერტილშია შესაძლებელი გამგზავრება და ასეც ხდება, თვითფრინავებით არის გადაჭედილი ცა.

ამერიკის კონტინენტები ავიღოთ, იქ ხომ სხვადასხვა ხალხები ცხოვრობენ, სხვადასხვა დროს ჩასულები, სხვადასხვა ენაზე მოსაუბრეები, სხვადასხვა კულტურის და "სამშობლოს" მქონეები?!

ანდაზა

უბრალოდ პრინციპი ავხსენი რამაც ჩემი აზრით განაპირობა ზოგადად სამშობლოს როგორც მცნების არსებობა და აზრით დატვირთვა.

მსოფლიოს ცვლილებასთან ერთად ის როგორ შეიცვლება ეს უკვე ცალკე საინტერესო საკითხია.

ზუსტად არ ვიცი რომელ ასაკობრივ ინტერვალში აქვს გარემოს ყველაზე დიდი გავლენა ადამიანის ჩამოყალიბებაზე ან ამ გავლენის ასაკთან მიმართებაში გრაფიკი როგორია მაგრამ ალბათ ისე ჩამოყალიბდება როგორც სხვადასხვა დროს სხვადასხვა გარემოს გავლენა "შეერევა" ერთმანეთში. ანუ მისი სამშობლო არ იქნება იმ ქვეყნებიდან არცერთი მთლად ისე როგორც იმ ადამიანისთვის არსებობს სამშობლო ვინც ერთ გარემოში აღიზარდა.

უბრალოდ ისე სვამ კითხვებს რომ თითქოს ფორმულას ეძებ ნებისმიერი მოცემული ადამიანის სამშობლო როგორ განსაზღვრო მაგრამ ჩემი აზრით ის დაშვებაც გასათვალისწინებელია რომ ყველას არ აქვს სამშობლო.

თუ ტერმინი ორ მნიშვნელოვან ფაქტორს აერთიანებდა (ამ შემთხვევაში დაბადებას და კომფორტს) და გარემომ ეს ორი ფაქტორი ერთმანეთს დააშორა, ჩემი აზრით არ არის აუცილებელი ისევ ის კრებითი ტერმინი ძალით მოვარგოთ რამეს.

სოციალიზაციის შედეგად, ოჯახი, სახელმწიფო თუ სანაცნობო წრე გვიქმნის წარმოდგენას, რომ სამშობლოს ცნება უპირობო ღირებულებაა. მასების მართვის კარგი საშუალებაა.
თან ადამიანები ისე ვეჩვევით იმ გარემოს, სადაც დავიბადეთ, გავიზარდეთ, ახლობლები გვყავს, რომ სხვა ადგილებზე ფიქრი გაუცხოების განცდას ტოვებს. თითქოს, ჩაბეჭდილი გვაქვს გონებაში, რომ სამშობლო, მშობლის მსგავსად მხოლობით რიცხვშია და მის მიმართ ვალდებულებათა მთელ ნაკრებს ვატარებთ.
სუფრაზე სადღეგრძელოების თქმის კარგი საშუალებაცაა :)

ნაციონალიზმის თეორიებშია დეტალურად ახსნილი. მე ენტონი სმიტის ნაციის დეფინიციას ვიზიარებ, ყველაზე მეტად.