კაროჩე ჭეშმარიტება გულის ცემაში იხსნება... საკმარისად ქვევით ხვდები თU რამდენად შექმნა ენამ ის რაც თავი გგონია და ხარ მის ხელში, როგორი ორმხრივია ამ ენით შექმნილი მხეცის შენსთAვში და თავად შენი თავის ურთიერთობა, როგორი გულუბრყვილო, (unsafe low-level raw pointer fastest direct access coding bitchz!) და როდესაც ხედავ პირველ სილუეტებს შენი თავისა, სადღაც გეღიმება რომ ამდენხანს გტაჯავდა ამის უცოდინრობა, სადღაც გეღიმება რომ ეს შემთხვევით იპოვე?? , იქ მდუმარე ბავშვს ხედავ, ამდენს ხანს მძინარეს ხის (თუგინდათ ნუ დამიჯერებთ მაგრამ მე რეალურ აკვანში გავიზარდა 2 წლამდე და ახლაც აქვს შემონახული ის მამაჩემის ნაქონი აკვანი) აკვანში, რომელიც დაბადების სიოს შეურხევია და მას აქეთ გულუბრყვილოდ ირწევა,,, თუგინდათ ნუ დამიჯერებთ მაგრამ ის რეალურად შენელდა ჩემი სუნთქვის გრძნობისას...
თუ გინდა ნუ შემოხვალ
