თუ დავუკვირდებით ყოველი ფიზიოლოგიური მოთხოვნილების დაკმაყოფილების შემდეგ ჩვენში მინიმუმ წამიერად მაინც დაისადგურებს ხოლმე სევდა.
მაგალითად, სექსის დროს როდესაც მივაღწევთ ორგაზმს, განვიცდით პოსტორგაზმულ სევდას.
ანდა ძალიან როცა გვშია და ბევრ საჭმელს ჩავიყრით და მაგრად დავნაყრდებით, განვიცდით ერთგვარ სტომაქურ სევდას.
ანდა როდესაც ძალიან გვინდა დეფეკაცია (მოჯმა), მოჯმის დროს ექსტაზში ვართ, ხოლო როდესაც უკანასკნელი ნაჭერი ჩამოვარდება და მივხვდებით რომ დეფეკაცია დასასრულს მიუახლოვდა, ჩვენ განვიცდით პოსტდეფეკაციურ სევდას.
იგივეა მოფსმის დროსაც.
თქვენ წარმოიდგინეთ უბრალო დამთქნარების შემდეგაც გვაქვს პოსტდამთქნარების სევდა.
საიდან იღებს ეს სევდა ფესვებს. რა არის ამ ყველაფრის მიზეზი?