იღაღადეთ თქვენთვის გამორჩეული მონოლოგებით კინოებიდან/სერიალებიდან, კინემატოგრაფიაში ძველი თემა
თქვენი საყვარელი მონოლოგები ვიპოვე მარა ის ტიტანიკივით ჩაძირულია, ამიტომ ახლის გახსნა ვამჯობინე.
მე დავიწყებ საოცარი ფილმით Amadeus (1984). სალიერის მოცარტის გენიალური მუსიკალური ნიჭით შეპყრობლება და შური მართლაც რომ შთამბეჭდავია.
On the page it looked nothing. The beginning simple, almost comic. Just a pulse, bassoons and basset horns, like a rusty squeezebox. Then suddenly; high above it, an oboe, a single note, hanging there unwavering, till a clarinet took over and sweetened it into a phrase of such delight! This was no composition by a performing monkey! This was a music I'd never heard. Filled with such longing, such unfulfillable longing. It seemed to me that I was hearing the very voice of God.
На бумаге это выглядело обычно. Простое начало. Почти комичное. Мерный ритм — фагот, валторна — как скрипучая телега. А затем внезапно, высоко над ними — гобой. Одна нота зависала в воздухе, пока её не подхватывал кларнет, наполняя всю фразу таким восторгом… такое не могла написать дрессированная обезьяна. Нет, подобной музыки я не слышал. В ней было столько томления, столько невыразимой грусти. Мне казалось что я слышу голос самого Бога.ქაღალდზე ეს ჩვეულებრივად გამოიყურებოდა, მარტივი დასაწყისი, თითქმის კომიკური, ზომიერი რიტმი - ფაგოტი, ვალტორნა - როგორც ჭრიალა ურიკა, შემდეგ კი მოულოდნელად, მათ ზემოთ მაღლა - ჰობოი. ერთერთი ნოტი ჰაერში გამოკიდული, მას კლარნეტი იტაცებს და მთელ კომპოზიციას განცხრომაში გადაყავს... ასეთ რამეს გაწვრთნილი მაიმუნი ვერ დაწერდა, არა, ასეთი მუსიკა მე არ მსმენია. მასში იმდენი მგზნებარება იყო, უსასრულო მგზნებარება. მე მეჩვენებოდა რომ თვით ღმერთის ხმა მესმოდა.
Defy God! Восторжествуй над Господом! ძირს დაანარცხე და დაამარცხე ღმერთი!My plan was so simple. It terrified me. First I must get the death mass and then, I must achieve his death.
His funeral! Imagine it, the cathedral, all Vienna sitting there, his coffin, Mozart's little coffin in the middle, and then, in that silence, music! A divine music bursts out over them all. A great mass of death! Requiem mass for Wolfgang Mozart, composed by his devoted friend, Antonio Salieri! Oh what sublimity, what depth, what passion in the music! Salieri has been touched by God at last. And God is forced to listen! Powerless, powerless to stop it! I, for once in the end, laughing at him!
The only thing that worried me was the actual killing. How does one do that? Hmmm? How does one kill a man? It's one thing to dream about it; very different when, when you, when you have to do it with your own hands.
Мой план был так прост, что он пугал меня. Сначала я должен был получить погребальную мессу, а Потом...должен добиться его смерти.
Его похороны! вообразите, Собор, вся Вена собралась там. Его гроб. Маленький гробик Моцарта в центре. и потом, в этой тишине, музыка! Божественная музыка! взрывающаяся над всеми. Великая погребальная месса. Реквием по Вольфгангу Моцарту. Сочиненный его преданным другом, Антонио Сальери! Какая величественность! Какая глубина, Какая страсть в музыке! Наконец Сальери коснулся перст божий. и Господь вынужден слушать! не в силах остановить это! Я хоть раз, наконец, посмеюсь над ним!
Единственное что меня беспокоило, так это само убийство. Как это можно сделать? Как можно убить человека? одно дело мечтать об этом, совсем иное, когда вы... когда вы должны это сделать собственными руками.ჩემი გეგმა ისეთი მარტივი იყო, რომ მაშინებდა. ჯერ დაკრძალვის მესა უნდა მომეპოვა და შემდეგ მისი სიკვდილისთვის უნდა მიმეღწია.
მისი დაკრძალვა, წარმოიდგინეთ, ტაძარი, მთელი ვენა შეიკრიბა, მისი კუბო, მოცარტის პატარა კუბო შუაში, და უცბად, ამ სიჩუმეში, მუსიკა! ღვთაებრივი მუსიკა! აბობოქრებული ყველას წინაშე, დიადი დაკრძალვის მესა! რექვიემი ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტზე. შედგენილი მისი ერთგული მეგობრის, ანტონიო სალიერის მიერ! რა სიდიადეა! რა სიღრმეა, რა ვნებაა მუსიკაში! როგორც იქნა სალიერს შეეხო ღმერთის ხელი. და ღმერთი იძულებულია მოუსმინოს! უძლური და უმწეო სალიერის წინაშე! ერთხელ მაინც, ბოლოს და ბოლოს მე გავიცინებ ღმერთზე!
ერთადერთი რაც მაწუხებდა, თვითონ მკვლელობა იყო, როგორ უნდა გააკეთო ეს? როგორ უნდა მოკლა ადამიანი? ერთია როცა ოცნებობ ამაზე, სრულიად სხვაა, როცა.. როცა შენი ხელით უნდა ჩაიდინო ეს.
მონოლოგები, :speech:
