მოკლედ, წინდები ვიყიდე დღეს ფრესკოში.
საკმაოდ დიდხანს ვარჩიე,
დახლზე ზემოდან შემოწყობილი ყველა ნაცრისფერი სადა წინდა რო გადავაწყე,
ძირს, საგულდაგულოდ დამალული ერთი წყვილი მწვანე ფერის წინდა შემრჩა ხელში, ზედ დიდი ნიანგები ეხატა და უკან, ძირზე ლათინური ასოებით ეწერა "GAIQECI"
ვა, ნიანგები? ანუ ლაკოსტა? – დავფიქრდი, გამეღიმა – ლაკოსტა გამიგია, ცნობილი ბრენდი უნდა იყოს, ამას ავიღებ.
კმაყოფილებით მთვრალს, უცნაური წარწერა თავიდან სულ ამომივარდა.
გახარებული გამოვბრუნდი,
სალაროსთან რიგი საერთოდ არ დამხვდა, გამიკვირდა.
მარტო დაცვის თანამშრომელი გოგო იდგა, მოლარეს რაღაცას ეჩურჩულებოდა და თან ხელით უცნაურ მოძრაობებს აკეთებდა.
– ანუ ეს ჩუდოს იოგურტი და პური ერთად გაგიტარო?
შემომხედა და ამჯერად ხმამაღლა უთხრა მოლარემ დაცვის გოგოს, ალბათ ჩემ გასაგონად.
– კი, და ეგ ტარტალეტკა ამას მიაწერე.
დაცვის თანამშრომელმა გოგომ ჯიბიდან შავი, დაკუჭული პარკი ამოიღო, ყველაფერი ერთ მუჭში შეაგროვა, დააფურთხა და შიგ ჩააწყო,
მერე უკან გამომხედა და თვალები მოჭუტა.
გავშრი. სანამ სიტაციაში ვერკვეოდი დაცვა ხედვის არეალს გასცდა და შავ პარკზე მწვანე შრიფტით იგივე წარწერა დავლანდე "GAIQECI".
ძალიან დავიბენი და დავითრგუნე, ვერ მივხვდი რა მოხდა, ან რას ნიშნავს ეს წარწერა, მაგრამ ვიფიქრე-მიცნობს საიდანმე-მეთქი და ეს კიდევ ალბათ რაიმე ახალი ტრენდია რაღაც ჰეშთეგ გაიქეცი ან რაიმე ეგეთი.
ჰო, ნუ თავი დავაძალე და დავმშვიდდი.
მოკლედ, ჩემი ჯერიც მოვიდა. მივაწოდე საგულდაგულოდ დაკეცილი წინდები მოლარეს და სანამ გაატარებდა ბრიჯის ღრმა ჯიბეებში ბარათის ძებნა დავიწყე.
ბარათის ძიებაში გართულმა ყურთან სასიამოვნო სითბო და სისველე ვიგრძენი, დამფრთხალმა ამოვიხედე, მოლარე მეზასავებოდა და თან გაუჩერებლად იმეორებდა "თემისთვის... თემისთვი... თემისთვის..."
გამოვყლევდი!
– რ.რ..რ..აას აკეთებთ ქქალბატონო?!
ძლივს ამოვმარცვლე პირიდან
– ჰა ჰა ჰა, შენ რა, პატარა ### გაქვს?
*ეშმაკურად ჩაიცინა*
– პპატარა რრა? რა ხდება საერთოდ აქ
– რა ხდება? ჰმმ... რეალურ ცხოვრებაში რა ბუნჩულა ყოფილხარ თორნიკე. ის თუ იცი ახლა სად ხარ?
– ახხლა? ფფფ რესკოში?
*სტრესისგან სლოკინი ამიტყდა*
– ჰაჰაჰააა, არა, ეს ქალური სივრცეა საუბრებისთვის, ხოლო ყველაფერი რასაც ხედავ არის დარენდერებული მატრიცა, ილუზია შენს მიზოგენურ ტვინში, მე კი სისტემის მთავარი ადმინი ვარ.
დიახ, აქ მე ვწყვეტ რა არის რეალობა, სიმართლე, სიცრუე, სილამაზე, რამხელა ### აქვს მამაშენს, სად მივყავართ მატარებლის ლიანდაგს და ა.შ. გემის?!
დანძრეული გაქვს თორნიკე, დანძრეული.
– ანნუ... აქქქ... ასე უნდა მმოვვკვდე?
*თვალები დამისველდა, ფეხები ამოკანკალდა*
– კი, თუმცა არის გზა რომ გადარჩე.
ხომ გინდა რო გადაირჩინო ლაჩარი თავი თორნიკ?
– კ კ კი, გ გთხოვთ!
– კარგი, მოკლედ, გამომართვი ეს წინდები
*მაწვდის*
ახლა აი მაგ მწვანე წინდებს იმდენჯერ გადაკეცავ, რამდენჯერაც შეგიძლია და ღრმად ტრაკში გამიკეთებ, გესმის?! გესმის თორნიკ?!
თან მინდა შიგ დაატრიალო და ბოლო ხმაზე იყვირო: "პატრიარქატი დამნაშავეა,
ქალებს ქალობისთვის სჯიან..."
ჰო, ჰო მიდი პატარა თორნიკ! გაიმეროე ჩემთან ერთად, უფრო ხმამაღლა!
ვყვირივ ბოლო ხმაზე, ვიმეორებ მის წარმოთქმულ სიტყვებს,
თან ღაპაღუპით გამდის ცრემლები, – ნუთუ დღეს მოვკდები, არ მინდა სიკვდილი – მე ხომ ჯერ ვერაფერი მოვასწარი.
სიმღერის ბოლოში რომ გავედით ჭერის ღრმულებში ნახვრეტები გაჩნდა, მოლარეს ნაკვთები გაიღუნა, სიმულაციამ დეფრაგმენტაცია დაიწყო, ხოლო სანამ გამოვფხიზლდებოდი დავით სოფრომაძის ღიმილიანი სახე კომბლეს ზღაპრის რიმეიქს მიყვებოდა ინგლისურად.
რო გავიღვიძე მთლიანად ოფლში და ფსელში ვცურავდი.
მოკლედ, წინდები ვიყიდე დღეს ფრესკოში.
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
წინდები ვიყიდე დღეს ფრესკოში
