შენი ადგილის პოვნა

როგორ თვლით: იპოვეთ თქვენი ადგილი ცხოვრებაში?

"ადგილში" არ ვგულისხმობ აუცილებლად ტერიტორიულ-ფიზიკურ ლოკაციას.

ვგულისხმობ ცხოვრების სტილს, გარშემომყოფთა წრეს, საქმიანობას, რომელიც გიქმნით იმ კომფორტს და სიამოვნებას, სადაც პოულობთ საკუთარ თავს და არ გსურთ ამის შეცვლა. ან თქვენ რას იგულისხმებდით "საკუთარი ადგილის პოვნას" ცხოვრებაში?
ამის პოვნის გარეშე რამდენად ახერხებთ თვითრეალიზაციას სხვადასხვა დონეზე და სფეროებში?
ვის რა გამოცდილება გქონიათ ამ მხრივ?

ჩემს მაგალითზე ვიტყვი,რომ ცხოვრების სტილი რაც მომდევდა
ადრეული ასაკიდან იგივე შემინარჩუნდა და ალბათ ვერც ვერასდროს მოვახერხებ
მის შეცვლას და ადაპტაციას და ვიქნები ის ვინც ვიყავი ადრე შინაგანად
სოციუმის გამო ვერანირად ვერ ვიტყვი უარს ჩემი ცხოვრების სტილზე და ვერ მოვერგები მათ.
ჩემი თავი მიყვარს ისეთი, როგორიც ვარ(გარკვეული გამონაკლისების გარდა) და აქედან გამომდინარეც ჩემი ცხოვრების სტილიც მასთან სრულ იდილიაშია.
გარშემომყოფთა წრეზე თუ ვისაუბრებ,მთავარია ის ადამიანები მყავს გვერდით ვინც ჩემთვის ძვირფასია და ასევე ვარ მთთვისაც მე.
სხვა ყველა დანარჩენი კი მეორე ხარისხოვანია,უბრალოდ ცხოვრებისელ კიბეს წარმოადგენენ,რომლებიც კარგ და ცუდ გამოცდილებას გაძლევენ.
მიყვარს ის საქმე,რასაც ვაკეთებ.ამაზე კარგს ალბათ ვერაფერს ვერ გავაკეთებ ცხოვრებაში.
ბევრი რამის შეცვლას ვისურვებდი არა ჩემი,არამედ პროფესიის მხრივ და უფრო მეტ მოტივაციას და პერსპექტივას მივცემდი ახალგაზრდებს.
ვისურვებდი .რომ ჩემს მიერ ნაპოვნი საკუთარი თავი კიდევ უფრო განვავითარო და რამდენიმე წლის შემდეგ საკუთარ მე-ს,რომ შევხედავ
იმაზე უფრო დიდი გაზრდილი ვიყო ვიდრე უწინ ვიყავი

სამასიათასამდე ნეირონი დავკარგე /

ჩემი ადგილი ჯერ არ მიპოვია თუმცა საკუთარ თავზე ვმუშაობ ყოველდღე და აუცილებლად მივაღწევ იმას რაც დაგეგმილი მაქვს.ჩემი აზრით 100%ით კომფორტული ცხოვრება და მდგომარეობა არ არსებობს და არც არის საჭირო,გარკვეულ ეტაპს რომ მიაღწევ მერე სხვა ეტაპზე გადადიხარ და განსხვავებული მოთხოვნილებები და მიზნები გიჩნდება.მთავარია მიიღო შენი ცხოვრების ყველა ეტაპი გაცნობიერებულად,გიყვარდეს და დააფასო.მარტო დადებითი ემოციებს მოაქვს დადებითი უკუკავშირი.