აქ მაინც იმას დაწერენ, რაც სულ იწერება.
კომისართან როგორც მოვილაპარაკეთ კარგ ადგილზე მიშვებდა და
სადღაც 9 საათიანი დიღომში გამანაწილებელში ყოფნის შემდეგ გავიგე, რომ შინაგანში მიშვებდა
წავედი სახლში და ყველაზე ცუდი რაღაც გავაკეთე - სიგარეტით ამოვიწვი ხელი სამ ადგილზე
ძმაკაცი მეუბნებოდა მე გავაკეთებო
ვერ ვაკეთებდი კაი ხანი
მერე დავიდე
ახლა აღარ მეტყობა
ესაა სადღაც 9 წლის წინანდელი ფოტო
ახლა აღარ მეტყობა
ამდენად
ვიცოდი, რომ ორ კვირაში ხელახლა გავივლიდი შემოწმებას
კიდევ დაგვიბარეს ისევ რამდენიმე საათი, მაგრამ შემოწმება აღარ იყო, უბრალოდ ველოდებოდით
სამი-ოთხი კაცი აგვარჩიეს იმხელა რიგიდან, მეორე სართულზე შეგვიყვანეს და ეგაა
რამდენიმე დღეში შინაგანში
დაახლოებით ვიცოდით რომელზე უშვებდნენ ქუთაისში ამ ხალხს, სადაც მეც ვიყავი ჩაწერილი
არ გამოვცხადდი, ესენი გაუშვეს
მერე კომისარი მირეკავს დღრს თუ არ მოხვალ
პოლიციას გადავცემთო
გამოვცხადდი და გამიშვეს თავდაცვაში
ჯარში მეც არ მინდოდა წასვლა და უფრო მეტიც, სტუდენტიც ვიყავი მაშინ ოფიციალურად
მაგრამ მოხდა ასე
თუმცა ჩემი ხასიათიდან გამომდინარე გირჩის მამაო ნაღდად ვერ გავხდებოდი რომ ყოფილიყო იმ დროს.
არავის არ განვიკითხავ, უბრალოდ არაა ჩემში ეგეთები .
ჯერ მამაო რატომ არ უნდა იყოს ჯარში, როცა თვითონ ქადაგებენ თუ ომში მოკვდი სამოთხეში მოხვდებიო
მერე კიდე გირჩი ვინაა ასე რო დაახია კანონი მთავრობას?
რაღაცაშია საქმე უბრალოდ, რაც ჯერ არ ვიცით
მოკლედ, საბოოლოდ მოხდა ისე , რომ ვითომ კარგი ჯარი რომ გამიჩალიჩეს შინაგანი, მოვხვდი უკეთეს ადგილზე, თავდაცვაში და თან საუკეთესო ადგილზე.
სამ ადგილზე ანაწილებდნენ უკვე კარანტინის ბოლო დღეს და ისე დაველაპარაკე გამანაწილებელს, ზრდილობიანად და ნორმალურად, თან ჩემი დაშავებულიც არ ჩანდა
იმ ადგილზე გამიშვა და იმ ხალხთან, სადაც მინდოდა.
იქ კი ბევრი ვნახე, რომელსაც არ უნდოდა იმ ადგილზე და იმ ხალხთან ყოფნა.
ჩემი თავის პატრონი მე ვიყავი და ჩემს საქციელებზე პასუხისმგებელი, სხვა არავინ მყავდა
მაგრამ ხუთიანზე გავართვი თავი კარანტინს, სადაც ოდნავი შეურაცხყოფაც არ მოუყენებია არავის
.
ერთადერთი იყო საწოლის ალაგებაზე ტვინი გამიბურღა სერჟანტმა
დაა ნუ მერე ჯარში თითით შემეხა მთლად უფროსი, მაგრამ ღირსი ვიყავი,
იარაღი გავისროლე, რაც ვერ დაიმალებოდა და მომიწია კარგ ადგილზე დასვენება
არასდროს უგინებიათ ჩემთვის და მართლა ბედნიერი ვარ ამ ფაქტით.
იშვიათად თუ რაღაცაზე დამიჭერდნენ , კარგად ვახალტურებდი მაგრამ როცა ეგ მოხდებოდა
იყო პატივისცემა და ჩემი მხრიდანაც აღიარება და არა უაზრო თავის გამართლება.
ერთი თვე კი გავიდოდი ისევ იმ ყინვაში
იმ ხალხთან ერთად.
მაშინ კი გვეზარებოდა შეზღუდვები მაგრამ ახლა
მოგვენატრა და მოგვნატრებია
ყველაზე მთავარი რაც იყო, იქ ჩვენ მონები არ გვეგონა თავი, როგოც აქ წერენ ხოლმე ამხელა შეურაცხყოფას...
თან მიშას დრო იყო, გაითვალისწინეთ.
და იყო საშიშროება ომიც დაწყებულიყო
, იყო საგანგებო მდგომარეობა და არა სასწავლო, არამედ ოფიციალურად საგანგებო მდგომარეობა.
შეეშვით მონების წერას, არ ვიცი როგორ გრძნობენ დაცვის და შსს-ს ჯარში თავს ბიჭები
მაგრამ ეგ არის უდიდესი შეურაცხყოფა ადამიანების მიმართ, რასაც პირში ვერ ეტყვით.
This post has been edited by Asklipiodotaa on 25 Jan 2021, 12:38 
ჯარში არ მინდცი
