ვერის პარკის მხცოვანთა მწვავე კითხვები და მამაშვილური რჩევები პრემიერ-მინისტრ ირაკლი ღარიბაშვილს
ღია წერილი საქართველოს პრემიერ-მინისტრს ბატონ ირაკლი ღარიბაშვილს!
– ბატონო ირაკლი! მოგმართავთ იმ პენსიონერების შთამომავლები, რომლებმაც ჯერ კიდევ გასული საუკუნის 50-ან წლებში საფუძველი ჩაუყარეს ვერის (მაშინდელი კიროვის) ბაღში ყოველდღიური შეკრების ტრადიციას. ამ შეკრებებს ჩვენთვის, შეიძლება ითქვას, სასიცოცხლო მნიშვნელობა აქვს, რადგან ქვეყნის საზოგადოებრივი ცხოვრებისგან გარიყულებად არ ვგრძნობთ თავს. ვსაუბრობთ ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებზე, ხელოვნებაზე, სპორტზე, ჩვენი ქალაქის იერსახეზე და, რა თქმა უნდა, პოლიტიკაზე. ჩვენს შორის არიან ინჟინერები, ექიმები, ხელოვნების მუშაკები, მეცნიერები, პედაგოგები, სპორტსმენები, ბევრი მათგანი არა ერთი საპატიო რეგალიის მფლობელია. სიამაყით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ჩვენი ქვეყნის განვითარებაში მოკრძალებული წვლილი გვაქვს შეტანილი.
ბატონო ირაკლი! აქტიურად ვადევნებთ თვალს თქვენს მოღვაწეობას და გვინდა გულწრფელად დაგიდასტუროთ ჩვენი ღრმა პატივისცემა და კმაყოფილება იმ ნაბიჯებისადმი, რომელიც თქვენ გადადგით ჩვენი ქვეყნის წინსვლისა და მსოფლიო არენაზე ავტორიტეტის ასამაღლებლად, მაგრამ არის არაერთი საკითხი, რომელიც, რატომღაც, დღემდე გადაუწყვეტელია და, რომლებიც, არამც თუ ნეგატიურად მოქმედებენ ჩვენს ყოველდღიურობაზე, არამედ, ხშირად, ძირს უთხრიან ქვეყნის უსაფრთხოებას. ეს საკითხები ეხება, როგორც საშინაო ასევე საგარეო პოლიტიკას. თავს უფლებას ვაძლევთ ამ საკითხებზე დაგისვათ შეკითხვები და, ამასთანავე, მათ შესახებ ჩვენი აზრი მოგახსენოთ:
მოგეხსენებათ, კორონა ვირუსი მოვიშორეთ, მაგრამ რატომ ვერ, ან არ ვიშორებთ ვირუსს, რომელსაც სააკაშვილი ჰქვია? რატომ აქვს მას პრივილეგიები სხვა პატიმრებთან შედარებით? რატომ აქვს მას წვდომა ინტერნეტზე? ეს ხომ პატიმრობა აღარ არის. რატომ იწყება ჩვენს ტელევიზიებში საინფორმაციო გადაცემები სასამართლოში მისი მოწოდებებით მთავრობის დამხობის შესახებ, ან რატომ აძლევენ მოსამართლეები მას ამის უფლებას? ბატონო ირაკლი! ერთი ოდიოზური პიროვნების არ იყოს, „დემოკრატია ლობიოობა არ არის“. „ლობიოობაა“ როდესაც მომიტინგე პოლიციელს თავში ურტყამს და მას სამაგიეროს გადახდის უფლება არ აქვს და არც არავინ აგებინებს ამაზე პასუხს. „ლობიოობაა“, როდესაც ვიღაც ვიგინდარა ელჩი გვითითებს გორში სტალინის მუზეუმი დაკეტეთო და ხელისუფლებისგან რეაგირება არ არის; „ლობიოობაა“, როდესაც 3+3 ფორმატში მონაწილეობას თქვენ რომ მთავარ სტრატეგიულ პარტნიორს ეძახით, იმ ქვეყნის ელჩი საჯაროდ გვიკრძალავს და ჩვენი ხელისუფლება მონურად ემორჩილება. მსგავსი ფაქტების ჩამოთვლა კიდევ შეიძლება, მაგრამ ახლა ამაზე შევჩერდებით. სააკაშვილზე გავაგრძელებთ. არ გეჩვენებათ, რომ მისდამი წაყენებული ბრალდებები ხალხისათვის თვალებში ნაცრის შეყრაა? რატომ არ იძიებთ აგვისტოს ომის საქმეს, რომლის შედეგად აუცილებლად გამოიკვეთება მისი მხრიდან სამშობლოს ღალატი. პირადად თქვენ და ხელისუფლების სხვა წარმომადგენლებს ხშირად გითქვამთ, რომ ნაციონალური მოძრაობა კრიმინალური ორგანიზაციაა. თუ ეს ასეა, რაშიც სავსებით გეთანხმებით, რატომ არ ასამართლებთ და არ კრძალავთ ამ ორგანიზაციას? რატომ არ ღებულობთ ზომებს ზოგიერთი არასამთავრობო ორგანიზაციის აშკარად სახელმწიფოს ძირგამომთხრელი საქმიანობის აღსაკვეთად?
მოგეხსენებათ, კომუნისტურ ეპოქაში ამ პარტიის ხელში იყო მართვის ყველა ორგანო, მათ შორის ქვეყნის ბიუჯეტიც. იმ დროსაც კი, პარტია ბიუჯეტიდან არ ფინანსდებოდა და პარტიის თითოეული წევრი საწევროს იხდიდა, რაც სრულიად ლოგიკურია. გთხოვთ დაფიქრდეთ, მაშინ, როდესაც ჩვენ, პენსიონერებს წამლის შესაძენი ფული არ გვაქვს, ჩვენივე ფულით რატომ გვაფინანსებინებთ ნაციონალურ მოძრაობას და მის სატელიტ პარტიებს, ან თუნდაც თქვენს პარტიას? უფრო ლოგიკური და სამართლიანი ხომ არ იქნება, პარტია მისმა წევრებმა შეინახონ?
მიუღებლად მიგვაჩნია, როდესაც რამდენიმე ნაძირალას მოწოდებით გზააბნეული ახალგაზრდების გარკვეული ჯგუფი მართავს მსვლელობებს ქალაქის ცენტრალურ ქუჩაზე, იკრიბება პარლამენტის წინ, და კეტავს მოძრაობას, რითაც მოქალაქეთა დიდ ნაწილს უზღუდავს გადაადგილებას. ბატონო ირაკლი! ალბათ დაგვეთანხმებით ზემოთაღნიშნული პრობლემების არსებობაში და იმაშიც, რომ ისინი სასწრაფოდ აღმოსაფხვრელია.
სამწუხაროდ არანაკლებ შეცდომებს ვხედავთ ქვეყნის საგარეო პოლიტიკაში. დავიწყებთ დღეს ყველაზე აქტუალური საკითხით, ჩვენი დამოკიდებულებით უკრაინაში მიმდინარე პროცესებთან როდესაც უკრაინის ხელისუფლებამ ჩვენი კრიმინალები შეიფარა და მაღალ თანამდებობებზე დანიშნა, ჩვენი ხელისუფლება რატომღაც დუმდა. როდესაც უკრაინის რამდენიმე მაღალჩინოსანმა, რბილად რომ ვთქვათ, საქართველოსადმი არამეგობრული განცხადებები გააკეთა, თქვენ მაშინაც დუმდით. როდესაც უკრაინის ხელისუფლებამ ჩვენს მიერ ძებნილი ჯალათი ალექსანდრე მუხაძე, ანუ „ქილერა“ პოლიტიკურ დევნილად გამოაცხადა და მოქალაქეობა მისცა, ჩვენი ხელისუფლების მიერ ვერავითარი პროტესტი ვერ მოვისმინეთ; როდესაც კლოუნმა ზელენსკიმ საქართველოში თავისი ელჩი სამუშაოდან მოხსნა იმ საბაბით, რომ ამ ელჩმა ვერ უზრუნველყო საქართველოს ჩაბმა ომში, ხელისუფლებისგან არავითარი ოფიციალური განცხადება არ გაუკეთებია. ჩვენმა ხელისუფლებამ მხოლოდ მაშინ გამოიჩინა რეაქცია, როცა უკრაინელმა მაღალჩინოსანმა ჩვენდამი აშკარად მტრული განცხადება გააკეთა. რატომ დუმდით, ბატონო ირაკლი?! ის არგუმენტი, რომ უკრაინა ომშია და ახლა ამის დრო არ არის, სრულიად მიუღებელია, რადგან თუ უკრაინა, რომელიც ომშია, იმისთვის იცლის, რომ ჩვენდამი მტრული განცხადებები აკეთოს და ჩვენი კრიმინალები, ბოდიში და „აგულაოს“, ჩვენ რატომ არ უნდა გამოვიჩინოთ შესაბამისი რეაქცია?! ბოლო დროს, რომ ამბობთ ჩვენ ვეხმარებით არა ხელისუფლებას, არამედ უკრაინელ ხალხსო, მტკნარი სიცრუეა, ხალხის დახმარება ის არის, როდესაც თვითონ ნახევრად მშიერი ქვეყანა 400 ტონამდე ტვირთს უგზავნის ომში მყოფ ხალხს, რაც რამდენჯერმე აღემეტება ფუფუნებაში მცხოვრები მრავალი ევროპული ქვეყნის მიერ გაწეულ დახმარებას. ხალხის დახმარება ის არის, როდესაც თვითონ აუარებელი დევნილის პატრონი ქვეყანა 20 ათასზე მეტ უკრაინელ დევნილს აძლევს თავშესაფარს; ასევე ხალხის დახმარება ის არის, როდესაც ჩვენთან ჩარჩენილ უკრაინელ ტურისტებს უფასოდ ვაჭმევთ, ვასმევთ და ასევე უფასოდ სასტუმროებს ვუთმობთ. მაგრამ, საერთაშორისო ორგანიზაციებიდან რუსეთის გარიცხვის და რუსეთის წინააღმდეგ რეზოლუციების მიღების მხარდაჭერა, უკრაინაში მებრძოლ ქართველების ლამის გმირებად გამოცხადება, უკრაინელი ხალხის მხარდაჭერა არ არის, ეს უკრაინის ხელისუფლების მხარდაჭერაა, ხელისუფლების, რომელმაც სისხლის მსმელ ფაშისტ სტეფან ბანდერას ძეგლი დაუდგა, კიევის ცენტრალურ ქუჩას მისი სახელი უწოდა და გმირად შერაცხა, რითიც მეორე მსოფლიო ომში დაღუპულ საბჭოთა ჯარისკაცებს და, მათ, შორის, ძალიან ბევრ ქართველ მებრძოლს სულში ჩააფურთხა. აი ასეთ ხელისუფლებას უჭერთ თქვენ მხარს, ბატონო ირაკლი, რაც დიდი სირცხვილია. გვესმის, რომ დიდ წნეხს განიცდით ჩვენი „სტრატეგიული მეგობრებისგან“, მაგრამ განა დიდი მეფე ერეკლე ნაკლებ წნეხს განიცდიდა, სპარსეთისა და ოსმალეთისგან, როდესაც ქვეყანა გზა-გასაყარზე აღმოჩნდა? ბრძენმა მეფემ მაშინ დიდი რისკის ფასად ერთადერთი სწორი გადაწყვეტილება მიიღო, რის შედეგადაც ქვეყანა გამრავლდა, გაერთიანდა და გასულ საუკუნეში არნახულ განვითარებას მიაღწია. გაბედეთ, ბატონო ირაკლი! მიბაძეთ ჩვენს სახელოვან მეფეს და გააკეტეთ არჩევანი ორ ბოროტებას შორის ნაკლების ბოროტების სასარგებლოდ, რასაც რუსეთი ჰქვია. რადგან რუსეთი ვახსენეთ აქვე გეტყვით ჩვენს შეხედულებას რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობაზე. დიდ შეცდომად მიგვაჩნია ხელისუფლების მხრიდან ისტორიის გაყალბება, რაც გამოიხატება რუსეთთან ჩვენი ურთიერთობის მხოლოდ უარყოფით კონტექსტში მოხსენიებაში, რის შედეგადაც ახალგაზრდობა და არა მარტო ის, დარწმუნებულია, რომ რუსეთს ბოროტების მეტი საქართველოსთვის არაფერი გაუკეთებია, რაც უსინდისო ტყუილია. დაგვეთანხმებით, ბატონო ირაკლი! იმაში, რომ ყველა მოვლენა თუ საქმე მისი შედეგებით ფასდება – ჩვენს შემთხვევაში კი შედეგები ასეთია: მოგეხსენებათ საქართველო, როგორც ასეთი, რუსეთის შემადგენლობაში არ შესულა. შევიდა ქართლ-კახეთის სამეფო ცალკე, იმერეთის სამეფო ცალკე, გურიის, სამეგრელოს და სვანეთის სამთავროები ცალ-ცალკე. გაჩანაგებული და გაპარტახებულია მეურნეობა. აჭარა ამ დროს თურქეთისაა. მთელი მოსახლეობა ერთ მილიონამდეა. სსრ კავშირის (რუსეთის) შემადგენლობიდან საქართველო გამოვიდა რესპუბლიკის სტატუსით, მტკიცე საზღვრებით, რომელშიც მალევე გაერომ გვცნო, 5.5 მილიონი მოსახლეობით, აჭარით, განვითარებული მრეწველობით და სოფლის მეურნეობით, მსოფლიო დონის მეცნიერებით, ასევე მსოფლიო დონის ლიტერატურით, ხელოვნებით, სპორტით. საქართველოს მთელი ისტორიის მანძილზე არ მოიძებნება უწყვეტი ორი საუკუნე, როდესაც არავინ გვანადგურებდა და გვხოცავდა. ამ ფაქტების უარყოფა შეუძლებელია და ისინი თავისუფლად გადაწონიან ყველა ბოროტებას და დანაშაულს, რაც რუსეთის იმპერიას საქართველოს მიმართ აქვს ჩადენილი. ჩვენს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც უკრაინაში მიმდინარე პროცესების შემყურე, ჩვენი ხელისუფლება ისევ „ნატო, ნატოს“ გაიძახის. ნუთუ ვერ დარწმუნდით ნატოს, და საერთოდ დასავლეთის ორპირობაში, ნუთუ ვერ ხედავთ ერთ დროს თითით საჩვენებელი ქვეყანა აშშ, როგორ ჩამოყალიბდა ნამდვილი ბოროტების იმპერიად. ნუთუ ვერ ხედავთ გოეთეს, ჰეგელის, შექსპირის, თომას მანის, ბეთჰოვენის, მოცარტის და სხვათა ევროპა როგორ გადაიქცა გარყვნილების და გათახსირების ადგილად?! საით მივემართებით, ბატონო ირაკლი! ვთქვათ გაგიჟდნენ ევროკავშირშიც, ნატოშიც და გადაწყვიტეს ჩვენი მიღება, აფხაზეთს და სამაჩაბლოს რას უშვებით? მას ხომ მყისიერად მიიერთებს რუსეთი და მერე მათ დაბრუნებაზე ოცნებაც შეუძლებელი იქნება. და დასავლეთისა და აშშ-ს ყველაზე „საშიში“ იარაღი – შეშფოთება და კიდევ უფრო „საშიში“ აღშფოთება ვეღარ გვიშველის (ისე ხომ ბევრჯერ გვიშველა)! არანაკლებ გაოცებას იწვევს თქვენი უარი 3+3 ფორმატში მონაწილეობაზე. ჩვენი მოსაზღვრე 5 ქვეყანა იკრიბება რეგიონის უსაფრთხოებაზე სასაუბროდ და იმ დროს, როდესაც ხუთივეს შენს ტერიტორიაზე უჭირავს თვალი, შეხვედრაზე უარს ამბობ… შეეკითხეთ კელი დეგნანს – ხუთივემ რომ ჩვენთვის საზიანო გადაწყვეტილება მიიღონ, თვითონ გვიშველის თუ მისი გამოჩერჩეტებული პრეზიდენტი?
ისევ უკრაინას დავუბრუნდეთ. წარმოიდგინეთ, ბატონო ირაკლი, რომ თქვენ და თქვენი უმცროსი ძმა ცხოვრობთ მამაპაპისეულ სახლში. გარკვეული დროის შემდეგ თქვენმა ძმამ ცალკე ცხოვრება მოინდომა. თქვენ, რა თქმა უნდა, დაეთანხმეთ მას და თქვენს მეზობლად სახლის აშენებაშიც დაეხმარეთ. დროთა განმავლობაში მან მეგობრობა დაიწყო თქვენს მოსისხლე მტრებთან. შემდეგ ამ მტრებმა ისე აურიეს ტვინი თქვენს ძმას, რომ დაითანხმეს მის ეზოში თქვენზე დამიზნებული ზარბაზნის დადგმაზე. თქვენს არაერთ მცდელობას ძმა გონზე მოგეყვანათ შედეგი არ მოჰყვა. გულზე ხელი დაიდეთ და გვიპასუხეთ, დაელოდებით ზარბაზნის დადგმას თუ უნამუსობისთვის თქვენს ძმას დასჯით? მიხვდებით რატომ გითხარით ეს ყველაფერი. პუტინი რომ ფრთიანი ანგელოზი არ არის კარგად ვიცით, მაგრამ სამართლიანობა მოითხოვს ვთქვათ, რომ უკრაინასთან მიმართებაში ის ცამდე მართალია! რადგან პუტინზე ჩამოვაგდეთ სიტყვა, ბარემ 2008 წლის ომთან დაკავშირებითაც მოგახსენებთ. მუსირებს აზრი და საწინააღმდეგოს, რატომღაც, არავინ ამბობს, რომ რუსეთი საქართველოში უკანონოდ შემოიჭრა. გავბედავთ და ვიტყვით, რომ რუსეთი ვალდებული იყო შემოჭრილიყო იმიტომ, რომ ნაძირალა სააკაშვილმა ეუთოს ეგიდით მდგარი სამშვიდობო მისიის რუსი ჯარისკაცები დახოცა. დანაშაული ის არის, რომ შემოიჭრა, მშვიდობა დაამყარა, მაგრამ აღარ გავიდა. დანაშაული კი არის, მაგრამ ჩვენმა მაშინდელმა ხელისუფლებამ რა გააკეთა რომ გასულიყო? გამოიყენა დიპლომატია? დაიწყო მოლაპარაკება რუსეთთან ამის შესახებ? არა! არა იმიტომ, რომ სააკაშვილთან ასე იყო გარიგება. გარიგებული იყო იმაზეც, რომ სამხრეთ ოსეთისთვის დაემატებინა ახალგორი, ხოლო აფხაზეთისთვის – კოდორის ხეობა, ამას კი, როგორც ზემოთ გითხარით, რატომღაც არ იძიებთ. ვინმე, მათ შორის ჩვენი „მეგობრები“ დაგვეხმარნენ მაშინ? თუმცა „მოძმე“ უკრაინამ რამდენიმე წლით ადრე, ჩვენი პირველი პრეზიდენტის, ზვიად გამსახურდიას დასამხობად ბალტინის არმადა გამოგვიგზავნა!
ეს წერილი უკვე მზად გვქონდა, როდესაც ერთი „სასიხარულო“ ამბავი შევიტყეთ, რასაც ხელისუფლების მხრიდან ისეთი ჟრიამული მოჰყვა, ვიფიქრეთ დაკარგული ტერიტორიები დავიბრუნეთო, მაგრამ თურმე „უფრო სასიხარულო“ ამბავი მომხდარა – ევროკავშირმა 300 პუნქტიანი კითხვარი გადმოგვცა, თანაც, თურმე, სხვა ქვეყნებს თუ 2000 კითხვაზე უწევთ პასუხის გაცემა, ჩვენ 300-ც გვაკმარეს – ვაი სირცხვილო!!! რა გვიხარია?! ბატონო ირაკლი! შერჩევითი სამართალი გაგვიგონია. შერჩევითი პრივილეგიებიც გაგვიგონია, მაგრამ შერჩევითი დემოკრატია, როგორც ჩანს, ქართული ნოუ-ჰაუა. აბა სხვა რა დავარქვათ იმ ფაქტს, რომ როდესაც მომიტინგეები ზღვარგადასულ თავხედობას ავლენენ, დემოკრატიას იშველიებთ და საკადრის პასუხს არ სცემთ, მაგრამ, ამავე დროს რუსეთის წამყვან ტელევიზიებს გვითიშავთ! ვერ დავიჯერებთ, რომ ეს „სილქნეთის“ ინიციატივით ხდება. რატომ გვიზღუდავთ განსხვავებული ინფორმაციის მიღებას? ეს არ არის შერჩევითი დემოკრატია? ვხვდებით ვისი მითითებაა. ეს ამერიკული „დემოკრატიაა“. ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, თავს უფლებას ვაძლევთ მოგცეთ ძალზე კეთილგანწყობილი, გნებავთ, მამაშვილური რჩევები:
ა). მოუხსენით პატიმარ სააკაშვილს ყველა პრივილეგია და შეუქმენით ისეთი პირობები, როგორიც ეს სხვა პატიმრებს აქვთ.
ბ). გაასამართლეთ და აკრძალეთ ნაციონალური მოძრაობა, როგორც ქვეყნის ინტერესებისადმი მტრულად განწყობილი ორგანიზაცია.
გ). გაამკაცრეთ კანონი პოლიციელების მიმართ შეურაცხმყოფელი მოქმედებების ჩადენისათვის პასუხისმგებლობის შესახებ და მკაცრად მოსთხოვეთ პასუხი ასეთი ქმედებების ჩამდენებს, ვინც არ უნდა იყოს ის.
დ). დაიწყეთ გამოძიება 2008 წლის აგვისტოს ომში ქვეყნის მაშინდელი ხელმძღვანელობის პასუხისმგებლობის შესახებ.
ე). აღადგინეთ სისხლის სამართლის კოდექსში მუხლი სამშობლოს ღალატის შესახებ.
ვ). გაბედულად მოსთხოვეთ პასუხი იმ ქვეყნების ხელისუფლებას, რომლის ელჩები ქვეყნისადმი შეურაცმყოფელ განცხადებებს აკეთებე და უხეშად ერევიან ჩვენს საშინაო საქმეებში.
ზ). შეწყვიტეთ სახელმწიფო ბიუჯეტიდან პოლიტიკური პარტიების დაფინანსება.
თ). აკრძალეთ ქალაქის ცენტრში ყოველგვარი მიტინგის და მასიური შეკრების გამართვა, გარდა საერთო სახალხო დღესასწაულებისა.
ი). უკრაინის ფაშისტური ხელისუფლება ჩვენი მეგობარი არ არის. ამიტომ დაამყარეთ მათთან ადეკვატური ურთიერთობა.
კ). შეწყვიტეთ რუსეთის საწინააღმდეგო მოქმედებები და რიტორიკა. ჩადით მოსკოვში და დაელაპარაკეთ მის ხელმძღვანელობას.
ლ). თუ კიდევ მოქმედებს 3+3 ფორმატი, აუცილებლად მიიღეთ მასში მონაწილეობა.
მ). მიიღეთ კანონი, რომელიც დაავალდებულებს უცხოეთიდან დაფინანსებულ ორგანიზაციებს წარმოადგინონ ანგარიშები მათი ფინანსების მოძრაობის შესახებ.
ჩვენ, თქვენი, ანუ ჩვენი შვილების ბედი გვაწუხებს ბატონო ირაკლი! ამ წერილს არ მოგწერდით თქვენში გონიერ და სამშობლოზე შეყვარებულ ადამიანს რომ არ ვხედავდეთ! უღრმესი პატივისცემით:
ფრიდონ სულაბერიძე – რესპუბლიკის სახალხო არტისტი, სახელმწიფო და შოთა რუსთაველის პრემიების ლაურეატი, თბილისის საპატიო მოქალაქე, ღირსების ორდენის კავალერი – 81 წლის;
ბაკურ ბაქრაძე ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი, მეორე მსოფლიო ომის ვეტერანი, ღირსების ორდენოსანი – 98 წლის;
ომარ კიკნაძე – რესპუბლიკის დამსახურებული მშენებელი, შრომის წითელი დროშის ორდენის კავალერი – 84 წლის
ნოდარ გოგაძე – ქიმიის მეცნიერებათა დოქტორი, შრომის ვეტერანი – 86 წლის;
ლევან ჯიბუტი – ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორი – 84 წლის;
თენგიზ გვარჯალაძე – შრომის ვეტერანი -81 წლის;
მალხაზ ტაბატაძე – შრომის ვეტერანი – 74 წლის;
ვიტალი ქიქავა – შრომის ვეტერანი -81 წლის;
ნუგზარ ჩახვაშვილი – შრომის ვეტერანი -65 წლის
პ.ს ბატონო ირაკლი დომინოს ჩოთქს რგოლები გასძვრა, ვეღარ ვთამაშობთ და იქნებ ეკონომიკის მინისტრს ახალი გამოატანოთ?
პატივისცემით
https://tvalsazrisi.ge/ვერის-პ
This post has been edited by BuTroSS_buTroSS_GaLI on 30 May 2022, 19:49 This is Mirza Papuna Davitaia the best Georgian ever born. (C) Renny Harlin
ვერის პარკის მხცოვანთა მწვავე კითხვები, და მამაშვილური რჩევები ირაკლი ღარიბაშვილს
