რას გავაკეთებდი და უპირველესად ალბათ ვეტყოდი ადამიანებს, რომ
ყველანი სიკვდილის შვილები ვართ, იქიდან დავინახავ თუ იდარდებენ და მაგრად გამიტყდება.
ყველაფერს დავფქვავ, თუ როგორ მინდოდა მეტი სიყვარულის გამოხატვა და ვერ შევძელი.
აი ახლაც ხო დავიჭირე ჩემი თავი, მაგრამ მაინც ვერ გამოვხატავ მომავალში, რა საშინელებაა მომენტში გასააზრებლად


ისე კი თუ ეგ დღე დადგა რეალურად და მოხდა სასწაული იცი, არავინ იცოს ფაქტის წონაშე რომ დადგება რას გააკეთებს.
აი მე კი ძაან მგონია ეს იქნება ჩემთვის მთავარი.
Nikalasიმედია მაგის დაწერის დროს იყავი ეგეთ ხასიათზე

მოესწრება, სად წავა? ისედაც ერთი წამია ცხოვრება და ბოლოს ეგ წამიც აღარაა