ვინც ხშირად პოსტავს და რაღაცას ყვება, თუ როგორია , რაღაცას აჭარბებს, რაღაცას იკლებს ის რაც კარგად წარმოაჩენს, ზღაპრებში ცხოვრობენ მოკლედ რა.
ვიღაცას ასწავლის, ვიღაცაზე დაბოღმილია და ასე შემდეგ.
ბედნმიერმა ადამიანმა ეს რატომ უნდა გააკეთოს?
დაცინვის თემა არაა, დიაგნოზია სამწუხარო
ჩემი ერთადერთი უბედურობა ქალი რომ იყოს მეც ეგრე ვიქნებოდი ალბათ
არც მე ვარ მთლად ბედნიერი და შეიძლება პოსტებიდანაც გამოიტანონ დასკვნა ვიღაცეებმა მაგრამ მე უფრო სხვა პრიორიოტეტებში მოვიკოჭლებ.
ყველა რაღაცაში მოვიკოჭლებთ, მაგრამ ამხელები, დაბოღმილები ურთიერთობებზე და ყოვლად გულაცრუებულები, მეორე მხაარე წუნია კრიტიკოსი, მესამე მხარე მარადმწვანე ქალიშვილი, მეოთხე მეზღაპრე და ასე შემდეგ
რაღა დროს ურთიერთობებზე ტირილია? პატარები აღარ ვართ რა....
იქ აბსოლუტური უმრავლესობა ზრდასრული წერს.
ერთი კვირა ჰა დავიგრუზო და ნახუი, თითქოს არც ყოფილა.
ეს მე შემიძლია და რახან მათ არ შეუძლიათ არ დავცინი, უბრალოდ მინდა რომ უშველონ თავს რაღაც გზით.. თუნდაც ფორუმიდან დაწყებით.
ძაან მზეობაა რა
ბლესს უპ და იფიქრეთ, ოღონდ ბევრი არა- ბევრი ფიქრი აგიჟებს ადამიანს.
ქ/მ-ში უბედური ხალხი პოსტავს
