დავსერიოზულდი, ოღონდ ნამეტანი

მოკლედ, აქამდე არ ვიყავი სერიოზული, სულ ვიცინოდი, სხვებს ვამხიარულებდი და მოკლედ ყველა იმას მეუბენბოდა დასერიოზულდიო))
ხოდა ჯარის შემდეგ ზედმეტად დავსერიოზულდი, ალხა იმ უკიდურესობაში გადავვარდი რომ საერთოდ არაფერი არ მაცინებს, ღიმილითაც ცოტას ვიღილი, იმდნეად რო ვამჩნევ და სხვებიც ამჩნევენ.
რამე მირჩიეთ რა ოქროს შუალედი რომ დავიჭირო, თორემ მოსწყენი გავხდი და ის არ ვარ ვინც ვიყავი რეალურად...

Brdzenkaci
საზოგადოება ყოველთვის მიგითითებს და შემოგსაზღვრავს. რა მნიშვნელობა აქვს? საკუთარი თავი თუ გაწუხებს ასეთი ამ ეტაპზე სხვისი-რჩევა დახმარების გარეშეც შეცვლიდი.

Brdzenkaci

იყავი რაც ხარ და რამე როლი არ ითამაშო
მაგალითად სერიოზული ან მხიარილი ტიპის
თორემ რაც არ უნდა კარგად შენიღბო მაინც გამოჩნდება რომ ხელოვნური ხარ და თამაშობ

ზღაპარივით წავიკითხე, მთავარ გმირზე რომ წერია ხოლმე :უსერ;

Brdzenkaci

აბა გაიხსენე, გულიანად, რომ ვერ იკავებ, სუნთქვა რომ გეკვრება ეგრე ბოლოს როდის იცინე? ასაკის მატებასთან ერთად, გროვდება ცოდნა, გამოცდილება, სტრესი. კი არ დასერიოზულდი, ცოტათი დაიღალე, დაისტრესე, დაჭკვიანდი, გამოცდილება მიიღე, კრიტიკულად უდგები ბევრ რამეს რასაც ადრე ყურადღებას არ აქცევდი. თუ მოსაწყენი შენ საკუთარ თავთან კარგად ხარ, სხვები უნდა დაიკიდო, არავის მოლოდინების გასამართლებლად არ დაბადებულხარ, თუ შენი თავისთვისაც მოსაწყენი ხარ - რუტინული საქმის გარდა რამე იპოვე, რაც შენია, გეიმინგი, სპორტი, ნებისმიერი რამ რითაც ტვინს დააკავებ.