მაიკლ კორლეონე, ტონი მონტანა, ნუდლსი, რომელია უფრო ცუდი ტიპი ?

ეს სამი პერსონაჟი ავიღე აღიარებულ განგსტერულ ფილმებიდან, ჰოდა მაინტერესებს თქვენი აზრი, რომელი გგონიათ უფრო ცუდი ტიპი, რომელიც თქვენში ნაკლებად იწვევს სიმპათიებს.

ტონით დავიწყებ. ტონი ჩემში სიმპათიებს იწვევს. მიზანდასახული ტიპია, რომელიც ბინძური წესებით არ თამაშობს,ანუ რას ვგულისხმობ- არ ცდილობს ღალატით მოიპოვოს ძალაუფლება. გახსოვთ ის ცნობილი სცენა, როდესაც ის ტიპი აღმოაჩენს, რომ ტონისთან ერთად მყოფი კაცი ჩამშვებია და ფედერალებზე მუშაობს, ტონი თავის ბოსს იცავს და ეუბნება, თქვენც შეიძლება შეცდეთ ადამიანებშიო, ხოლო ბოსს მაშინ იშორებს, როდესაც ის გადაწყვეტს ტონის დაბრედვას. ასევე მისი დიალოგის სოზასთან, როდესაც ერთი შეხედვით გამოუვალ სიტუაციაში და მაგარ კაცურ რეჩს მოსცხებს... ხოლო, მთავარი არის ის მომენტი, როდესაც აღმოჩნდება, რომ ტონიში ადამიანი ცოცხლობს და ცხოველი არ არის, ანუ იმ პატარა ბავშვების აფეთქების უფლებას რომ არ მისცემს სოზას, რასაც შეეწირება კიდეც.

მესმის მის დასთან ინცესტის მსგავსი დამოკიდებულება არ მოგწონთ, ანდა ძმაკაცს რომ დაბრიდავს, მაგრამ ძმაკაცის დაბრედვაში ბოლომდე ვერ გაამტყუნებ, არ იყო მანო მართალი, ხოლო დის თემაში გადაამლაშა პალმამ-ჩემი აზრით.


შემდეგი არის მაიკლ კორლეონე, რომელც მეამბოხე ტიპია თავიდან და არ უნდა მაფიოზობა, შემდეგ ხდება ჩვენ თვალწინ ცივსისხლიანი მკვლელი. ამათგან ყველაზე ჭკვიანი და საშიშიც მაიკლია. ძალიან მაგარი მანუპულატორია, ჯერ მარტო ტომის რაებს უშვება ))) ჩემი აზრით, ტონი მონტანას ნაცვლად რომ მაიკლი ყოფილიყო იმ მანქანას ააფეთქებდა ))) აი, ფედოს დაბრედვაში თავიდან არ ვამართლებდი, რადგან ფედო უკვე მკვდარი იყო და ერთი დაჩმორებული ტიპი გახლდათ, რომელიც სიბრალულსაც იწვევდა, მაგრამ შემდეგ გავამართლე მაიკლი, რადგან ჯერ ერთი კანონის წინაშე ყველა თანასწორი უნდა იყოს, ანუ ღალატი არავის ეპატიება და შემდეგ ყველაზე მეტად გულს გვტკენს საყვარელი და მნიშვნელოვანი ადამიანების ღალატი.

აი, ნუდლსი მიუხედავად იმისა, რომ ციხეში იჯდა იმდენი წელი, არის ჩემთვის ყოვლად მიუღებელი მასტი, რადგან საყვარელი ქალი გააუპატიურა. გაუპატიურება ყველა შემთხვევაში ცუდია, მაგრამ საყვარელი ქალის 100 ცუდი და მერე კიდე იმის ძმასთან დაძვრება და იყენებს )))

თქვენ რომელი მიგაჩნიათ ცუდ ტიპად რომელს თანაუგრძნობთ ?

აბა, მაფიის ფანები სად ხართ )))

რაებს უკვირდებით :დ აბა ჩემთვის ეგენი ჩვეულებრივი ხალხია :დ გოეთემ რომ თქვა და ეკლესიასტეშიც არის მგონი ყველა მე ვარო
სად მახსოვს ეგეთი გარჩევა :დ ვინ ქსენოფობია და ვინ ქოუდ ოფ ზი სტრიტით მოქმედებს :დ
რაც გამიგია ისე მაფიოსოებში ჯონ გოტის აგინებენ მაგრად ეგ უწესო კაციო :დ მე გოტის მეშინია
სხვებთან მაინც აზრი ქონდა ურთს ჰეჰეჰ ჰაჰაჰ ლოლლულ :/

ის ჯენოვეზეს რომელიღაც შთამიმავალიც საზიზღრობა იყო

ოკ ფილმებზე არ მახსოვს მაინც რომანტიკულად ფუთავენ ეს შემოქმედები და მე ვერა ვხედავ რას :დ
ყველასე ცუდი პიროვნებები მელოდრამებში მეგულება აი ქალების უმეტესობა ეგეთია მანდ :დდდდდ ოფიციენტიდან დაწყებული დედოფლამდე

ასე რომ მე ფარისეველ ალისადან დავიწყებ, ეგ უფრო მეზიზღება ვიდრე ლანსკი :ბოლი:

კარგი თემა იქნებოდა რო ყოფილიყო შედარება კორლეონეს და მონტანასი

ნუდსლსი ძაან სხვაგანაა,ნუდლსი პერსონაჟი არაა,ადნაჟდი ვ ამეირკეც კინო არაა,ეს ჰომეროსისეული ეპოპეაა
ამიტო ვიბაზრებ კორლეონეზე და მონტანაზე


კორლეონე
ნათლიის პირველი ფილმი სრულყოფილებაა,მსგავი დრამატურგიული და კინო ენის განვითარება ზოგადად კინოშიც კი,მით უფრო ამ ჟანრში ძაან ცოტა მახსოვს,სცენა სადაც დიდი კარლოენე თურქს ხვდება,სხეულის ენის დონეზე წყდება და ირჩევა ამბავი რაც განაპირობებს ზოგადად ფილმის და ამბის შემდგომ განივთარებას,მანდ დაყლეებულ უფროს შვილ კორლეონეს დამავიწყდა სახელი,წამოცდება სიტყვა,რაზეც კოპოლას კამერა მყისიერად რეაგირებს,ტურქიშის სახე,რობერტ დიუვალის კონსელიეროს სახე და შემდგომ ბრანდოს სახე,ჩანს რო ამან მიქარა,ამ რამდენიმე წუთიან დრამაში ჩანს კპოპოლას სრული საოცრება და ამბის მოყოლის ტექნიკა

პერსონაჟი,ნუ საკმაოდ უიტერესო არის პირველ ფილმში,კლასიკური განვიტარება,მეომარი იდეისთვის,ჯარისკაცი წესიერი,გარდაიქმენბა მაფიოზად ფილმის ბოლოსკენ,ჩემი ჭკუით პირველი ფილმის მაიკლი ყველაზე უინტერესო პერსონაჟია,განსხვავებით უკვე მეორე ფილმისგან,სადაც იმენა ვუყურებთ მონსტრის ჩამოყალიბებას,როგორ იცვლება ტეთრი პერანგებ წითლისკენ,სისხლი,გათახსირება,არავის დანდობა,სრული დეგრადაცია და გენიალური ფინალი,ადამიაის მარტო დარჩენა,ამ მხრივ თუ ავიღებთ ფილმების ერთობას,კარგად ვითარდება პერსონაჟი,იდეალისტიდან იდეალურ მართველად,რომელიც იღებს ყველაფერს სამყაროსგან და კარგავს ყველა ადამიანს

შემდეგი ლიცო ს შრამამ

ჰოუკსის სრულიად გენიალური ფილმიდან აღებული ამბავი და პერსონაჟები,ასევე სრულიად გენიალურად მორგებული დროს და ამბავს
ტონი მონტანა ჩემთვის,მაფიოზურ ფილმებში შექმნილი ყველაზე ყვერებიანი და რაღაცნაირად ნაღდი პერსონაჟია,იმენა ხისთავიანი სოფლელი ხეპრე ყვერებით,ანგრევს ყველაფერს,სამყარო მაგისია
განვითარება ამბის,სიტუაციები,მაგისი ქცევა ყველგან ყოველთვის,იმენა მუჟიკი ყვერები მაქვს და გადატვტყნავ ყველაფერს
ფილმის პირველი სამი მეოთხედი,მონტანა როგორც მხეცი,რომელიც იღებს ყველაფერს რაც უნდა
და მეორე ნახევარი,მონტანას დასჯა,იმიტო რო ის სოფლელი ხეპრეა,უბრალოდ პერსონაჟი ისევ ისაა,ხეპრე,მიმწოლი,ყველას დედ ა#####ან,კვერცხები,ფინალამდე,ბოლომდე
რაღაც მხრივ რო ვატრაკებ 90-იანებზე,ყველაზე კარგად ჩვენ 90-იანებს მონტანა ასახავს,ყვერები ასხმული ტვინში,მე ვარ და ამოგტყნავთ,მე მე მე
ამ ამაზრზეობის,სრულიად გენიალური რესტორნის სცენიანად,სადაც მიშელ ფაიფერს ეჩხუბება და 5 წუთი სრულიად დარბაზს აჯვამს,სრული შედევრია ეგ სცენა,ფილმის ბოლომდე ტონი მოტანა სრულიად გენიალური პერსონაჟია,ფიქრობს აკეთებს
მიდის,ამოთუნთქავს,გადახრავს,კარგია დე პალმა,როგორ სრულყოფილად ასახვას ადამიანის დეგრადაციას,ბავშვის ა რმოკვლის სცენა ერთადერთია რაც არ მომწონს ამ ფილმში,კაკრს რო მოკლავდა,უბრალოდ სახე შეუნახა პერსონაჟს
ნუ,კინო ისტორიაში ერთ-ერთი გენიალური პერსონაჟი,და თავისი კარგად ჩვენებით,მოყოლით როგორ არაა ყვერები,ფული,ნაშობს,მსოფლიოს წიხლქვეშ გაგდება ბედნიერებისთვის საკმარისად
ამ სამეულში უდავოდ ყველაზე სუსტი კინო,თუმცა პერსონაჟზე ვერ ვიტყოდი იგვეს

პ.ს
ნუდლის მაინც საჭიროა და

პირველ რიგში,არც ეს კინო და არც ლაპშა,არაფრით გავს წინა ორს,ეს საერთოდ სხვა კინოა,ეს საერთოდ სხვა დონეა
ლეონეს ეს კინო იგივე ნუდლის,არაა მაფიოზების ამბავი,არ არის რაღაც რიგითი მოვლენა
ადნაჟდი ვ ამერიკე არის ჰომეროსეული ამბავი,დიადი ტთხრობა,ძველ ამბებზე,ლეგენდრაული მოგზაურობები,დიდი ომების და დიდი სევდების სამყაროში

ნუდლსის პერსონაჯზე ლაპარაკს არც ვაპირებ,იმიტო რო ნუდლსი კინოს ყურებისას ვარ მე,ხარ შენ,არი შენი მეგობარი,არი შენი შეყვარებული,ნუდლსის გრძნობები ქონია ყველას,წარსული ტრაგედიები,მონანიებები,ძველი სიყვარულები,ეს რაღაცნაირი სადღეგრძელოა,ცხოვრების,შენი მოგონებების,იმადამიანების,შიშები,შეცდომები,დანასაულები,ბრძოლები

ნუდლსი იმდენად დიდია,რო ვერც მოყვები მაგის პერსონაჟზე,ან რა უნდა მოყვე,როგორ ავითარებს ლეონე :დ?როგორ უყვარს ძმაკაცები,როგორი ერთგულია,დაჟე პრინციპებს უღალატა :დ
რა როგორ ამბობს ბოლოსკენ,არა ჩვენი მეგობრობა სხვანაირად იყოო

იმიტოა ეს სიდიადე,რო აქ პერსონაჟებს ვერ მოყვები
აქ უნდა იგრძნო
შეიგრძნო,იცხოვრო,მერე აღმოაჩინო რო თურმე შენ ცხოვრებასაც ყვება
და მერე თქქვა როგორც კაცმა,რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა
ეს კინო იყო თუ რეალობაო,მარა ეს ერთი და იგივეა,რამ გაყოო

ნუ ეს უბრალოდ,ცუცნაა,კუსაა,როგორც ანდრო იტყოდა