როგორი მასწავლებლები გყავდათ?
რაც დრო გადის, ხომ ბევრ რამეს ვხდებით და ვხარშავთ ყველა იმ მოქმედებას თუ მიდგომას, რასაც მაშინ ვერ ვაანალიზებდით.
ბავშვი ბევრ რამეს იმახსოვრებს და მე ვცდილობ პატარაობიდანვე ისე მოვექცე ბავშვებს, როგორც მოვექცეოდი დიდს - ანუ პატოვისცემით და ზედმეტი ჩათლახობების გარეშე.
მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოში ერთ - ერთ საუკეთესო სკოლაში ( ნუ ეგრე ეძახდნენ

) ვსწავლობდი, მასწავლებლების უმეტესობა არ იყო იმენა პედაგოგი. დიპლომი. ერთია და პროფესიონალიზმი მეორე, ისიც საკითხავია რეალურად როგორ დაითრიეს

მე მაგალითად ახლა თუ ვარ მოძღვარი და შეჩემათი ველაპარაკე მრევლს, ცოდვებზე დავცინე და წადი თავი მოიკალი ვუთხარი, ვარ მღვდელი?
ანუ მიდგომა ხომ საჭიროა და უპირველესად ადამიანობა? ფსიქოლოგია ამ და ზემოთ შემთხვევაშიც.
რაც არ უნდა ცოდნა მქონდეს, მისი სწორედ გაცემა ხომ უნდა ვიცოდე? აი ცოდნის მიღებასაც გაანებეთ თავი, უბრალოდ ურთიერთობებში.
ეს ისე, ბონუსად. აფრიკის მერეცცი


