ხშირად გვესმის, რომ კარგი და ცუდი ღმერთისგან ვიცით. ანუ, რადგან ვიცით, რა არის სწორი და რა არა, აქედან გამომდინარე, უნდა არსებობდეს უმაღლესი ძალა, რომელმაც ეს წესები დააწესა. მაგრამ თუ ასეა, მაშინ როგორ ავხსნათ, რომ სხვადასხვა კულტურაში მორალი განსხვავებულია? თუ ღმერთის მიერ მოცემული წესები უნივერსალურია, რატომ არ არის ისინი ყველგან ერთნაირი? მაგალითად, ერთ კულტურაში პოლიგამია დასაშვებია, ხოლო მეორეში არა. თუ ღმერთი ერთია, მისი ბრძანებები ყველგან ერთნაირი უნდა იყოს.
და მერე, თუ ღმერთის წესები უცვლელია, რატომ იცვლება დროთა განმავლობაში ჩვენი აზრი იმაზე, თუ რა არის სწორი და რა არა? ადრე რაღაცები დასაშვები იყო, დღეს კი არა.
შეიძლება ეს უბრალოდ ადამიანების შეთანხმება იყოს, რომელიც დროთა განმავლობაში იცვლება. ან შეიძლება ეს ჩვენს ბუნებაშივე იყოს, რომ გვინდა ერთმანეთთან კარგად ვიყოთ და ერთმანეთს არ ვავნოთ.
ყველა ჩვენგანს აქვს გარკვეული წარმოდგენა იმის შესახებ, თუ რა არის კარგი და რა ცუდი. ჩვენ ვიცით, რომ მკვლელობა ცუდია, ხოლო სხვის დახმარება კარგი. მაგრამ საიდან მოდის ეს ცოდნა? რა განსაზღვრავს ამას?