გული დამწყდა, მომენატრები ჯიგარ

რომ მიეჩვევი მერე ძნელია. ამიტომაც არაფერი აღარ მყავს კატა ძაღლი და აშ. თუმცა ამ თემაზე ჩემი ორმოცამდე მტრედი გამახსენდა, რომლებიც ყოველდილით მოგროვდებოდნენ ფანჯარასთან და ელოდნენ საჭმელს თუ დაგვაგვიანდებოდა ჭამა ფანჯარას ეჯახებოდნენ და ამბობდნენ გაიღვიძეთ გვშიაო. ერთხელ მოვდივარ სამსახურიდან და სახლის კიბეებთან კატისგან ყელგამოჭმული მტრედი ეგდო. ისე მეტკინა გული ლამის ტირილი დავიწყე.
როცა ახალი ბინა ვიყიდე და წავედი ნაქირავები ბინიდან სულ იმაზე ვდარდობდი ვინღა აჭმევდა ჩემს მტრედებს 4 წელი ყოველდილით ხორბალზე ნაზარდ ჩასუქებულ მტრედებს. გავიდა ერთი თვე მომიწია ძველ სახლში დაბრუნება და მეზობლებს პირველი მტრედებზე ვკითხეთ. მეზობლებმა 2-3 დღე იყვნენ და მერე აღარ გამოჩენილანო. გამიხარდა და სიმშვიდე ვიგრძენი თითქოს მიხვდნენ რომ წავედით იქიდან ჩვენი ოჯახი.

ამის იქით ვცდილობ აღარაფერს მივეჩვიო.

არ უნდა შეიყვარო არავინ

თუთიყუში მყავდა, რომ მივხვდი ცუდად იყო, სასწრაფოდ წავედი ვეტერინართან
გზაში მუხლებზე მეჯდა შეფუთული, ბოლო გულისცემა ჩემა ხელისგულში ვიგრძენი
თითქოს ერთი ამოფეთქვაც ვეღარ დაიტია და ვეღარ გაუძლო

ადამიანის დაკარგვაც რთულია, პირუტყვს ვერ აგებინენ რომ მასაც განიცდი, ეგ არის ცუდი
ამოუთქმელი და გაუზიარებელი რომ რჩება

რატომ წავიკითხე ეს თემა , საერთოდ

ჰო, ოღონდ უფრო შავი

This post has been edited by bette on 14 Jun 2025, 23:02