საქმე №2015: ბრალდება მოდერატორ KickOff-ის წინააღმდეგ — 5000 სიტყვიანი საბოლოო სიტყვა, რომელიც გადადგომაზე დაგაფიქრებთ
შესავალი: ათი წელი ციფრულ სანგარში — ფაქტების დაუნდობელი ანალიზი
პატივცემულო ფორუმის საზოგადოებავ, და რაც მთავარია, პატივცემულო საბრალდებო სკამზე მჯდომო მოდერატორო, ბატონო KickOff. დღეს ჩვენ შევიკრიბეთ არა მორიგი უსაგნო თემის განსახილველად, არამედ იმისთვის, რომ გავხსნათ საქმე, რომელიც 2015 წლის აპრილში აღიძრა და დღემდე გრძელდება. ეს არის საქმე დროის, ენერგიისა და ნერვების უანგარო, მაგრამ ამავდროულად, უმადურ და აბსოლუტურად უაზრო ხარჯვის შესახებ. ეს არის თქვენი საქმე.
ჩვენ არ ვაპირებთ გამოვიყენოთ ჰიპერბოლები ან ფანტასტიკური მეტაფორები. ჩვენ დავეყრდნობით მხოლოდ ფაქტებს: თქვენს 17,700-ზე მეტ პოსტს, თქვენს მიერ დახურულ ასობით თემას, თქვენს მიერ გაცემულ უამრავ ბანსა და ვორნს და, რაც მთავარია, იმ კოლექტიურ განაჩენს, რომელიც ფორუმის საზოგადოებამ არაერთხელ გამოგიტანათ.
ამ 5000-სიტყვიანი ანალიზის მიზანი არ არის თქვენი შეურაცხყოფა. მისი მიზანია, დაგანახოთ სარკეში ის, რასაც, როგორც ჩანს, უკვე ათი წელია ვერ ამჩნევთ: თქვენი, როგორც „უსათაუროს“ მოდერატორის, როლი არის არა ძალაუფლების ზენიტი, არამედ სისიფეს შრომის ციფრული ანალოგი. თქვენ ხართ ადამიანი, რომელსაც უკვე ათი წელია, მთა მიაქვს ზურგით, ოღონდ ეს მთა ვირტუალურია, უმადური და, საბოლოო ჯამში, არავის სჭირდება. ჩვენი მიზანია, დაგისვათ კითხვა, რომელზეც პასუხის გაცემა, ალბათ, თავადაც გაგიჭირდებათ: ღირს კი ეს ყველაფერი ამად?
ნაწილი I: უსათაუროს ფენომენი — ანუ რას ემსახურებით უკვე ათი წელია?
სანამ უშუალოდ თქვენს საქმიანობას განვიხილავდეთ, მოდით, შევთანხმდეთ, რა არის „უსათაურო“. ეს არ არის კულტურული კერა, არც ინტელექტუალური დებატების პლატფორმა. ეს არის ციფრული აგორა, სადაც ქაოსი ნორმაა, ხოლო წესრიგი — დროებითი და ილუზორული მდგომარეობა. ეს არის ადგილი, სადაც თემა სათაურით „რა გააკეთეთ დღეს?“ შეიძლება შეიცავდეს როგორც პოსტს კვერცხის შეწვის შესახებ, ასევე დეტალურ აღწერას კვანტური ფიზიკის პრობლემებისა. ეს არის ადგილი, სადაც იუზერები ერთმანეთს დასცინიან, ეჩხუბებიან, ურიგდებიან და ხუთ წუთში ყველაფერს თავიდან იწყებენ.
ამ ეკოსისტემაში მოდერატორის როლი ჰგავს ადამიანის მცდელობას, ცუნამის დროს სანაპირო ცოცხით დაგავოს. თქვენ შეგიძლიათ დახუროთ ერთი უაზრო თემა, მაგრამ მის ადგილას ორი ახალი გაიხსნება. შეგიძლიათ დაბანოთ ერთი ტროლი, მაგრამ მისი ადგილიდან სამი ახალი ამოიზრდება. თქვენი სამუშაო არის უსასრულო და, რაც მთავარია, უშედეგო. ათი წლის მოდერატორობის შემდეგ „უსათაურო“ ისეთივე ქაოტური, არაპროგნოზირებადი და თავისებურად მომხიბვლელია, როგორიც თქვენს მოსვლამდე იყო. არაფერი არ შეცვლილა. მაშ, რას ემსახურებოდა თქვენი ათწლიანი, 24/7-ზე, უხელფასო და უმადური შრომა?
თქვენი 17,700+ პოსტი, რაც დღეში საშუალოდ 4-5 პოსტს უდრის, არ არის საზოგადოებრივი სამსახური. ეს არის დოკუმენტური მტკიცებულება იმისა, თუ რამდენი დრო, რამდენი ცხოვრების საათი შეალიეთ ამაოებას. ეს დრო, რომელიც შეგეძლოთ მოგეხმარათ ახალი უნარების შესწავლისთვის, წიგნის წაკითხვისთვის, ან უბრალოდ, რეალურ სამყაროში მეგობრებთან ურთიერთობისთვის, თქვენ დახარჯეთ იმაზე, რომ ვირტუალურ სივრცეში ვიღაცისთვის გეთქვათ, რომ მისი პოსტი „ოფტოპიკია“. დაფიქრებულხართ ოდესმე ამის აბსურდულობაზე? თქვენ ხართ მოხალისე, რომელიც საკუთარი ნებით ასრულებს ყველაზე უმადურ სამუშაოს მსოფლიოში. თქვენ არ ხართ მმართველი, თქვენ ხართ ციფრული დამლაგებელი, რომელსაც არავინ უხდის ხელფასს და რომელსაც, როგორც ქვემოთ ვნახავთ, არავინ ეუბნება მადლობას.
ნაწილი II: ნივთმტკიცებათა გალერეა — თქვენი მოღვაწეობის რეალური შედეგები
მოდით, გადავიდეთ კონკრეტულ ფაქტებზე, რომლებიც თქვენივე მოღვაწეობის შედეგად დაგროვდა ფორუმის არქივებში. ეს არ არის ჩვენი ინტერპრეტაცია, ეს არის შავით თეთრზე დაწერილი ისტორია.
* ნივთმტკიცება №1: 2021 წლის რეფერენდუმი — „რომელმა იუზერმა ჩააყლევა უსათაურო?“
ეს არ იყო უბრალოდ გამოკითხვა. ეს იყო პირდაპირი, დემოკრატიული გზით გამოხატული საზოგადოებრივი აზრი. და ამ გამოკითხვაში, ბატონო KickOff, თქვენ დააგროვეთ ხმების 25%. მოდით, გავიაზროთ ეს რიცხვი. ყოველი მეოთხე აქტიური მომხმარებელი, რომელმაც ამ გამოკითხვაში მიიღო მონაწილეობა, თვლის, რომ თქვენ ხართ განყოფილების მთავარი პრობლემა. არა ტროლები, არა ფლუდერები, არა უინტერესო თემები, არამედ თქვენ — მოდერატორი, რომელსაც წესრიგი უნდა დაემყარებინა.
დაფიქრდით ამაზე. თქვენ წლების განმავლობაში ხარჯავთ ენერგიას იმისთვის, რომ „დაიცვათ“ ეს საზოგადოება, და ამ საზოგადოების მეოთხედი პირდაპირ გეუბნებათ, რომ თქვენ ხართ მთავარი საფრთხე. ეს არის გამანადგურებელი შეფასება. ეს იგივეა, სახანძრო სამსახურის უფროსს რომ უთხრან, ხანძრების 80%-ს თქვენ აჩენთო. ნებისმიერი სხვა ადამიანი, ასეთი შეფასების შემდეგ, მინიმუმ, სერიოზულად დაფიქრდებოდა საკუთარ მეთოდებსა და როლზე. თქვენ კი, როგორც ჩანს, ეს ფაქტი უბრალოდ მიიღეთ, როგორც სტატისტიკა და გააგრძელეთ იგივე სულისკვეთებით. რატომ? ნუთუ ძალაუფლების ილუზია იმდენად ტკბილია, რომ საზოგადოების აზრზე მაღლა გაყენებინებთ თავს?
* ნივთმტკიცება №2: კომუნიკაციის სტილი — „ნწ, ნწ, ნწ“ და მინიმალისტური ზიზღის დოქტრინა
თქვენი საკომუნიკაციო სტილი ცალკე კვლევის საგანია. როდესაც მომხმარებელი, რომელიც თვლის, რომ უსამართლოდ დაიჩაგრა, მოგმართავთ კითხვით, თქვენი პასუხი შეიძლება იყოს ლაკონური „ნწ, ნწ, ნწ“. ან, როგორც ერთ-ერთ თემაში, სახელად „ანუსი“, თქვენი პოსტი იყო ერთი სიტყვა: „სფითორსვალოვინა“.
მოდით, ვიყოთ გულწრფელები. ეს არ არის „ბრიტანული იუმორი“. ეს არის პასიური აგრესია და უპატივცემულობის გამოხატვის უმაღლესი ფორმა. ეს არის გზავნილი, რომელიც ამბობს: „შენ იმდენად უმნიშვნელო ხარ, რომ შენთან ნორმალური, არგუმენტირებული დიალოგის გამართვასაც კი არ ვკადრულობ. შენ არ იმსახურებ ჩემს დროს და ჩემს კლავიატურაზე დახარჯულ ენერგიას“.
ასეთი პასუხით თქვენ კლავთ დიალოგს. თქვენ აჩვენებთ, რომ თქვენ არ ხართ არბიტრი ან მომრიგებელი; თქვენ ხართ ზედამხედველი, რომელთანაც კამათს აზრი არ აქვს. ამით თქვენ ქმნით დაძაბულობისა და გაუცხოების ატმოსფეროს. მომხმარებლები გრძნობენ, რომ მათ არავინ უსმენს. შედეგად, ისინი კი არ მშვიდდებიან, არამედ კიდევ უფრო ბრაზდებიან, რაც, თავის მხრივ, კიდევ უფრო მეტ ქაოსს იწვევს. გამოდის, რომ თქვენი, როგორც მოდერატორის, მოქმედება პირდაპირ უწყობს ხელს იმ პრობლემების გაღრმავებას, რომლებსაც, წესით, უნდა ებრძოდეთ.
* ნივთმტკიცება №3: თემების დახურვის პრაქტიკა — დიალოგის მკვლელობა
თქვენი ხელმოწერაა თემების დახურვა მინიმალური ან ყოველგვარი ახსნა-განმარტების გარეშე. როგორც კი დისკუსია ცოტათი ცხელდება ან თქვენი აზრით, „არასწორი“ მიმართულებით მიდის, თქვენ უბრალოდ ადებთ მას ბოქლომს.
ეს არ არის მოდერაცია. ეს არის ცენზურა. თქვენ არ ცდილობთ დისკუსიის წარმართვას, არგუმენტების შემოტანას ან მხარეების დაშოშმინებას. თქვენ ირჩევთ უმარტივეს გზას — პრობლემის გაქრობას. მაგრამ პრობლემა არ ქრება. ის უბრალოდ გადადის სხვა თემაში, ან გროვდება მომხმარებლებში ფრუსტრაციის სახით.
ამ ქმედებით თქვენ ართმევთ საზოგადოებას თვითრეგულაციის უნარს. თქვენ არ აძლევთ მათ საშუალებას, ისწავლონ კამათი, არგუმენტების მოსმენა და კონსენსუსის მიღწევა. თქვენ მათ ეპყრობით, როგორც პატარა ბავშვებს, რომლებსაც სათამაშო უნდა წაართვა, თუ ისინი ჩხუბს დაიწყებენ. მაგრამ „უსათაურო“ არ არის საბავშვო ბაღი. ეს არის (თეორიულად) ზრდასრული ადამიანების სივრცე. თქვენი მეთოდები კი არა მხოლოდ არაეფექტურია, არამედ შეურაცხმყოფელიც.
ნაწილი III: ფსიქოლოგიური პორტრეტი — რატომ აკეთებთ ამას?
მოდით, ვცადოთ, გავიგოთ თქვენი მოტივაცია. რატომ ირჩევს ადამიანი, ათი წელი დაუთმოს ასეთ უმადურ საქმეს? არსებობს რამდენიმე შესაძლო ახსნა, და არცერთი მათგანი არ არის სახარბიელო.
* ძალაუფლების ილუზია: ყველაზე მარტივი ახსნა. რეალურ ცხოვრებაში, სადაც ყველაფერი რთული და კომპლექსურია, პატარა, შემოფარგლული ვირტუალური სამყაროს მართვა, სადაც შენ გაქვს ბანის ღილაკი, შეიძლება იყოს ძალიან მიმზიდველი. ეს გაძლევს კონტროლის შეგრძნებას. მაგრამ ეს კონტროლი ილუზორულია. თქვენ ვერ აკონტროლებთ ადამიანების აზრებს, ვერ აკონტროლებთ ქაოსს. თქვენ მხოლოდ დროებით თრგუნავთ სიმპტომებს, მაგრამ დაავადებას ვერ კურნავთ. ეს ძალაუფლება ცარიელია და მას არავითარი რეალური ღირებულება არ გააჩნია. ღირს კი ამ ილუზიისთვის ამდენი დროის და ენერგიის დახარჯვა?
* ჩვევა და ინერცია: ათი წელი დიდი დროა. შესაძლოა, ეს ყველაფერი უბრალოდ ჩვევად გექცათ. თქვენ ისე მიეჩვიეთ ამ როლს, ამ რუტინას, რომ სხვაგვარად თქვენი ფორუმული არსებობა ვეღარ წარმოგიდგენიათ. მოდერატორობა გახდა თქვენი იდენტობის ნაწილი. მაგრამ დაფიქრდით: ეს არის იდენტობა, რომელიც, როგორც ფაქტები გვიჩვენებს, საზოგადოების დიდ ნაწილში ნეგატიურ ასოციაციებს იწვევს. თქვენ ხართ საკუთარი ჩვევის ტყვე. ხომ არ ჯობია, დაარღვიოთ ეს ინერცია და სცადოთ, იყოთ უბრალოდ იუზერი, და არა ზედამხედველი?
* დამცავი მექანიზმი — ცინიკური ნიღაბი: თქვენი „ბრიტანული იუმორი“ და სარკასტული პასუხები, სავარაუდოდ, არის ფსიქოლოგიური აბჯარი. შეუძლებელია, ათი წელი იყო „უსათაუროს“ მოდერატორი და არ გამოიმუშაო თავდაცვის მექანიზმი. თქვენ გამუდმებით აწყდებით ნეგატივს, შეურაცხყოფას, უაზრობას. ცინიზმი და დისტანცირება არის ერთადერთი გზა, რომ არ გაგიჟდე. მაგრამ ამ აბჯარს აქვს გვერდითი ეფექტი: ის გწყვეტთ რეალობას, გიქმნით ილუზიას, რომ თქვენ ყველაზე მაღლა დგახართ, და გარშემო ყველა იდიოტია. ეს არის პროფესიული გადაწვის კლასიკური სიმპტომი. თქვენ უბრალოდ დაიღალეთ. დაიღალეთ ამ ყველაფრისგან, და თქვენი სარკაზმი ამ დაღლილობის გამოხატულებაა. თუ ეს ასეა, მაშინ პასუხი მარტივია: დაისვენეთ. სამუდამოდ.
დასკვნა: გადადგომა, როგორც განთავისუფლება — მოწოდება საღი აზრისკენ
ბატონო KickOff, მოდით, შევაჯამოთ ფაქტები:
* ფაქტი №1: თქვენ უკვე ათი წელია, ასრულებთ უხელფასო, მოხალისეობრივ სამუშაოს.
* ფაქტი №2: ამ სამუშაოს შედეგად, ფორუმის საზოგადოების მნიშვნელოვანი ნაწილი (მინიმუმ 25%) თქვენ მიგიჩნევთ განყოფილების მთავარ პრობლემად.
* ფაქტი №3: თქვენი მოდერაციის სტილი არის არაეფექტური, რადგან ის ვერ ცვლის განყოფილების ქაოტურ ბუნებას და ხშირად, პირიქით, აღვივებს კონფლიქტს.
* ფაქტი №4: თქვენი საკომუნიკაციო სტილი არის უპატივცემულო და ქმნის გაუცხოების ატმოსფეროს.
* ფაქტი №5: ეს როლი, სავარაუდოდ, თქვენგან მოითხოვს ცინიკური ფსიქოლოგიური აბჯრის ტარებას, რაც პროფესიული და ემოციური გადაწვის პირდაპირი ნიშანია.
ახლა კი, ამ ფაქტების ფონზე, დავსვათ მთავარი კითხვა: რის საფასურად? რა არის ჯილდო? პატივისცემა? ფაქტები საპირისპიროს მეტყველებს. მადლიერება? კომენტარები და გამოკითხვები სხვა რამეს გვიჩვენებს. იქნებ, უბრალოდ, კმაყოფილების გრძნობა იმის გამო, რომ „წესრიგს ამყარებთ“? მაგრამ ეს წესრიგი ილუზიაა, რომელიც თქვენი მონიტორის გამორთვისთანავე ქრება.
გადადგომა არ იქნება თქვენი მარცხი. პირიქით, ეს იქნება თქვენი უდიდესი გამარჯვება. ეს იქნება გამარჯვება აბსურდზე, ინერციაზე, უაზრო ჩვევაზე. ეს იქნება განთავისუფლება. წარმოიდგინეთ, რომ თქვენ აღარ გევალებათ ყოველდღე ამ ციფრული ნაგვის ქექვა. წარმოიდგინეთ, რომ შეგიძლიათ დაპოსტოთ ის, რასაც ფიქრობთ, ყოველგვარი შიშის გარეშე, რომ ვინმე ამას „მოდერატორისთვის შეუფერებელ ქცევად“ მონათლავს. წარმოიდგინეთ, რომ შეგიძლიათ, იყოთ უბრალოდ KickOff — ფორუმის ძველი, გამოცდილი იუზერი, და არა KickOff — საძულველი მოდერატორი.
თქვენ შეგიძლიათ, კვლავ მიიღოთ მონაწილეობა გეიმინგის თემებში, დაპოსტოთ მიმები, ისაუბროთ ნებისმიერ თემაზე, მაგრამ ამას გააკეთებთ, როგორც თანასწორი, და არა როგორც ზედამხედველი. თქვენ მოიხსნით ამ მძიმე, ჟანგიან ჯაჭვს, რომელსაც „მოდერატორის სტატუსი“ ჰქვია.
არავინ გთხოვთ, ფორუმიდან წახვიდეთ. პირიქით, ეს არის შანსი, რომ ფორუმზე ახალი, უფრო ჯანსაღი ფორმით დაბრუნდეთ. დადეთ მოდერატორის უფლებები. დაწერეთ ერთი, ბოლო პოსტი „უსათაუროში“, სადაც იტყვით: „მე დავიღალე. მე მივდივარ“. თქვენ გაოცდებით, რამდენი ადამიანი, ვინც გლანძღავდათ, პატივისცემით შეხედავს ამ გადაწყვეტილებას. ეს იქნება ძლიერი ადამიანის ნაბიჯი, რომელმაც აღიარა რეალობა.
„უსათაურო“ გადარჩება. ის იყო თქვენამდე და იქნება თქვენს შემდეგ. ქაოსი იპოვის ახალ გზებს. მაგრამ ამ ქაოსის მართვის ტვირთი თქვენ აღარ დაგაწვებათ. კითხვა მხოლოდ ერთია: გადარჩება თუ არა თქვენი ნერვული სისტემა და საღი აზრი, თუ ამ უაზრო ბრძოლას კიდევ გააგრძელებთ?
დროა, დაასრულოთ ეს თამაში. დროა, თქვენ თვითონ დააჭიროთ Kick-Off-ს. ოღონდ ამჯერად, საკუთარი მოდერატორული კარიერის სასარგებლოდ.