ერთხელ კაცობრიობა ძალიან დაიღალა მუდმივი შრომით, გაჭირვებითა და უსამართლობით, სადაც ზოგს ყველაფერი ჰქონდა, ზოგს კი – არაფერი. შეიკრიბა ხალხი და ღმერთს ერთხმად შესთხოვა:
– უფალო, მოგვეცი ფული! დაე, ყველას იმდენი ფული ჰქონდეს, რომ აღარასდროს ვიყოთ მშივრები და ღარიბები. გვინდა, რომ ყველანი თანასწორნი და მდიდრები ვიყოთ!
ღმერთმა მოისმინა მათი ვედრება და გადაწყვიტა, თხოვნა შეესრულებინა.
მეორე დილით, როცა ადამიანებმა გაიღვიძეს, აღმოაჩინეს, რომ მათი სახლები ფულით იყო სავსე. ვისაც ბალიშის ქვეშ ედო, ვისაც ტომრებით ეწყო. ყველას იმდენი ფული ჰქონდა, რამდენიც სურდა.
თავდაპირველად დიდი ზეიმი იყო. ხალხი გაიქცა მაღაზიებში, რათა ეყიდათ ყველაფერი, რაზეც ოდესმე უოცნებიათ. მაგრამ მალევე აღმოჩნდა, რომ მაღაზიები ცარიელი იყო. მცხობელმა პური აღარ გამოაცხო – ფული ხომ უკვე ჰქონდა და მუშაობა აღარ სჭირდებოდა. ფერმერი მინდორში არ გავიდა, მძღოლმა ავტობუსი არ დაძრა, ექიმმა პაციენტი არ მიიღო. რატომ ემუშავათ, როცა უკვე მილიონერები იყვნენ?
ძალიან მალე ფული სრულიად გაუფასურდა. თუ ვინმე შემთხვევით ერთ პურს იშოვიდა, მას მილიონებად ყიდდა, მაგრამ იმ მილიონებითაც ვეღარაფერს ყიდულობდი. ფული ყველას ჰქონდა, მაგრამ საჭმელი, მომსახურება და ნივთები აღარავის. ქვეყანაზე ქაოსი და შიმშილი გამეფდა.
მაშინ ხალხი მიხვდა თავის შეცდომას და ისევ შეევედრა ღმერთს:
– უფალო, შეგვეშალა! ფული არაფერი ყოფილა. გვაპატიე და ახლა ის მოგვეცი, რაც ნამდვილად გვჭირდება. გვაჭამე პური! მოგვეცი უხვად საჭმელი, რომ აღარასდროს ვიშიმშილოთ!
ღმერთმა ეს თხოვნაც შეუსრულა.
მეორე დილით ხალხმა რომ გაიღვიძა, მათ წინაშე უგემრიელესი კერძები და უხვი საკვები დახვდათ. სადაც კი გაიხედავდი, ყველგან საჭმელი იყო. ადამიანები გახარებულები მიუსხდნენ სუფრებს და დაიწყეს ჭამა. ჭამეს დილით, შუადღეს, საღამოს. რადგან საჭმლის მოსაპოვებლად შრომა აღარ იყო საჭირო, ხალხი გაზარმაცდა. ისინი მხოლოდ ჭამდნენ, ეძინათ და ისევ ჭამდნენ.
გავიდა დრო და ყველა საშინლად გასუქდა. ადამიანებს დაეწყოთ ჯანმრთელობის უმძიმესი პრობლემები – დიაბეტი, მაღალი წნევა, გულის დაავადებები. სიარულიც კი უჭირდათ. ისინი ისევ უბედურები იყვნენ, ოღონდ ამჯერად ავადმყოფობისა და ჭარბი წონისგან.
შეიკრიბა ხალხი მესამედ და კვლავ შესთხოვა ღმერთს:
– უფალო, გვიშველე! ამდენმა ჭამამ და უსაქმურობამ სრულიად დაგვღუპა. ახლა ძალიან გვჭირდება... გასახდომი წამლები და აბები!
მაშინ ღმერთმა მიმართა მათ:
– უგუნურო ხალხო! პირველად ფული გთხოვეთ და მოგეცით – მან ფასი დაკარგა. მერე საჭმელი გთხოვეთ და მოგეცით – მან ჯანმრთელობა დაგაკარგვინათ. ახლა წამლებს მთხოვთ.
მე ხომ თავიდანვე მოგეცით ყველაფერი, რაც გჭირდებოდათ:
მოგეცით მიწა, რომ დაგემუშავებინათ და საკვები მოგეყვანათ;
მოგეცით ძალა და გონება, რომ გეშრომათ;
და მოგეცით ზომიერების გრძნობა, რომ იმდენი გეჭამათ, რამდენიც გჭირდებოდათ.
თქვენ კი გინდოდათ, ყველაფერი უშრომელად მიგეღოთ. დაბრუნდით და იშრომეთ – სწორედ შრომაშია ფულის ფასიც, საკვების გემოც და ჯანმრთელობაც.
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
**.
---
### იგავი მეთევზესა და ბიზნესმენზე
ერთ პატარა მექსიკურ სოფელში, ნავმისადგომთან, ამერიკელი ბიზნესმენი ისვენებდა. მან შენიშნა პატარა ნავით მომდგარი ადგილობრივი მეთევზე, რომელსაც რამდენიმე დიდი თევზი დაეჭირა. ბიზნესმენი აღფრთოვანდა თევზის ხარისხით და მეთევზეს ჰკითხა:
– რა დრო დაგჭირდა ამ თევზის დასაჭერად?
– სულ რამდენიმე საათი, – უპასუხა მეთევზემ.
– მაშ, რატომ არ დარჩი ზღვაში უფრო დიდხანს, რომ მეტი დაგეჭირა? – გაუკვირდა ბიზნესმენს.
მეთევზემ მიუგო:
– ეს სრულიად საკმარისია ჩემი ოჯახის დღევანდელი საჭიროებისთვის.
– და დანარჩენ დროს რას აკეთებ? – არ ეშვებოდა ბიზნესმენი.
– გვიან ვიღვიძებ, ცოტას ვთევზაობ, ვეთამაშები ჩემს შვილებს, შუადღეს ჩემს ცოლთან, მარიასთან ერთად ვისვენებ – სიესტა გვაქვს. საღამოს კი სოფელში გავდივარ, მეგობრებთან ერთად ღვინოს ვსვამ და გიტარაზე ვუკრავ. მე სავსე და ბედნიერი ცხოვრება მაქვს.
ბიზნესმენმა დაცინვით ჩაიღიმა:
– მე ჰარვარდის ბიზნეს სკოლა მაქვს დამთავრებული და შემიძლია დაგეხმარო. შენ მეტი დრო უნდა დაუთმო თევზაობას. დაჭერილი თევზით იყიდი უფრო დიდ ნავს. დიდი ნავით მეტ თევზს დაიჭერ და მალე რამდენიმე ნავი გეყოლება, ანუ საკუთარი ფლოტი.
– და მერე? – იკითხა მეთევზემ.
– იმის მაგივრად, რომ შენი დაჭერილი თევზი შუამავალს მიჰყიდო, პირდაპირ ქარხანას მიჰყიდი, ან სულაც საკუთარ თევზის გადამამუშავებელ ქარხანას გახსნი. შენ გააკონტროლებ პროდუქტს, გადამუშავებას და დისტრიბუციას.
– და მერე?
– შენ დატოვებ ამ პატარა სოფელს და გადახვალ მეხიკოში, შემდეგ ლოს-ანჯელესში და ბოლოს ნიუ-იორკში, საიდანაც შენს მზარდ ბიზნესს უხელმძღვანელებ.
– ამას რამდენი ხანი დასჭირდება? – იკითხა მეთევზემ.
– დაახლოებით 15-20 წელი.
– და მერე რა ხდება, ამის მერე? – ისევ იკითხა მეთევზემ.
ბიზნესმენს გაეცინა:
– აი, მერე იწყება ყველაზე საინტერესო. როცა დრო მოვა, შენს კომპანიას აქციებად გაყიდი და მილიონერი გახდები!
– მილიონერი? და მერე?
– მერე წახვალ პენსიაზე, – თქვა ბიზნესმენმა, – გადახვალ საცხოვრებლად პატარა ზღვისპირა სოფელში, სადაც შეგეძლება გვიან გაიღვიძო, ცოტა ითევზაო, შვილებს ეთამაშო, ცოლთან ერთად დაისვენო და საღამოობით მეგობრებთან ერთად ღვინო დალიო და გიტარაზე დაუკრა...
მეთევზემ გაიღიმა და უთხრა:
– მე ხომ ამას უკვე ვაკეთებ.
---
**
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
აჰა, ეს გახლავთ სრულიად განსხვავებული ჟანრის, დაოსური (ჩინური) ფილოსოფიური იგავი, რომელიც არა იმდენად შრომასა და სიმდიდრეზე, არამედ **ცხოვრებისეული მოვლენების შეფასებასა და ბედისწერის მიმღებლობაზეა.**
---
### იგავი ჩინელ ფერმერზე (ანუ "ვინ იცის?")
იყო და არა იყო, ძველ ჩინეთში ცხოვრობდა ერთი ღარიბი, მაგრამ ბრძენი ფერმერი. მას ჰყავდა ვაჟი და ერთადერთი ცხენი, რომლითაც მიწას ამუშავებდა.
ერთ დღეს, ეს ცხენი გაექცა და მთებში გაუჩინარდა.
მეზობლები მივიდნენ ფერმერთან და უთხრეს:
– რა საშინელი უბედურება გწვევია! შენი ერთადერთი ცხენი დაკარგე. რა ცუდია!
ფერმერმა კი მშვიდად უპასუხა:
– **ვინ იცის? იქნებ ცუდია, იქნებ კარგი.**
რამდენიმე კვირის შემდეგ, მისი დაკარგული ცხენი დაბრუნდა და თან ველური ცხენების მთელი რემა მოიყოლა. ფერმერი უეცრად ათეულობით ცხენის პატრონი გახდა.
მეზობლები კვლავ მიადგნენ, ამჯერად აღფრთოვანებულები:
– რა საოცარი იღბალია! რა ბედნიერებაა! შენ ახლა მდიდარი ხარ! რა კარგია!
ფერმერმა კი ისევ მხრები აიჩეჩა და თქვა:
– **ვინ იცის? იქნებ კარგია, იქნებ ცუდი.**
გავიდა ცოტა ხანი. ფერმერის ვაჟი ცდილობდა ერთ-ერთი ველური ცხენის გახედვნას, მაგრამ ცხენმა გადმოაგდო. ბიჭი დაეცა და ფეხი მოიტეხა.
მეზობლები ისევ მოცვივდნენ:
– რა საშინელებაა! შენი ერთადერთი ვაჟი, შენი დამხმარე, დაშავდა და ახლა ვეღარ იმუშავებს. რა ცუდია!
ფერმერი კი ისევ მშვიდად დარჩა:
– **ვინ იცის? იქნებ ცუდია, იქნებ კარგი.**
მორიგი კვირა გავიდა და სოფელში იმპერატორის ჯარისკაცები მოვიდნენ. ქვეყანაში სასტიკი ომი მიდიოდა და ისინი ყველა ჯანმრთელ და ახალგაზრდა კაცს ძალით მიერეკებოდნენ ჯარში, საიდანაც თითქმის არავინ ბრუნდებოდა ცოცხალი.
მათ დაინახეს ფერმერის ვაჟი მოტეხილი ფეხით, ჩათვალეს, რომ ის ბრძოლისთვის გამოუსადეგარი იყო და დატოვეს. სოფლიდან კი ყველა სხვა ახალგაზრდა წაიყვანეს.
მეზობლები ტირილით მივიდნენ ფერმერთან:
– შენ მართალი იყავი! რა ბედნიერება ყოფილა ეს მოტეხილობა. ჩვენი შვილები ომში წაიყვანეს, შენი კი შინ დაგრჩა. რა კარგია!
ფერმერმა კი კიდევ ერთხელ უპასუხა:
– **ვინ იცის? იქნებ კარგია, იქნებ ცუდი...**
---
**ამ იგავის მორალი:**
ეს იგავი გვასწავლის, რომ ცხოვრებაში არ არსებობს ცალსახად "კარგი" ან "ცუდი" მოვლენა. ის, რაც დღეს უბედურება გვეჩვენება, შეიძლება ხვალ ჩვენი ხსნის მიზეზი გახდეს, და პირიქით – დღევანდელი დიდი წარმატება შეიძლება მომავალი კატასტროფის საწყისი აღმოჩნდეს.
This post has been edited by andro-andro22 on 27 Oct 2025, 00:59 
საუკეთესო იგავი კაცობრიობის ისტორიაში
