მინდა ვისაუბროთ ერთ-ერთ ყველაზე დიდ გლობალურ აფიორაზე, რომელშიც კაცობრიობა უკვე საუკუნეზე მეტია ცხოვრობს და ამას "ცივილიზაციას" არქმევს. მე ვსაუბრობ საპონზე.
დიახ, იმ ფერად, სურნელოვან (ან უსუნო, "ნატურალურ"!) ქიმიურ აგურზე, რომელსაც ყოველდღე ხელებზე ვისვამთ და გვგონია, რომ ვსუფთავდებით.
მოდით, დავიწყოთ უმარტივესი ლოგიკით: საპონი რომ აუცილებელი ყოფილიყო ადამიანის არსებობისთვის, ადამიანი საპნით დაიბადებოდა. ან სხეულს ექნებოდა ბუნებრივი მექანიზმი მისი გამომუშავების. ჩვენ ხომ არ დავბადებულვართ ხელში სმარტფონით? ან მანქანის გასაღებით? ბუნებამ მოგვცა ყველაფერი, რაც გადარჩენისთვის გვჭირდება. მაგრამ საპონი ამ სიაში არ არის.
ადამიანი, როგორც ბიოლოგიური სახეობა, მილიონობით წლის განმავლობაში განვითარდა და მოვიდა დღემდე. ჩვენ გადავურჩით გამყინვარების პერიოდებს, ვიბრძოდით მტაცებლებთან, შევქმენით იარაღები, მოვიშინაურეთ ცეცხლი... და ეს ყველაფერი საპნის გარეშე. და დღეს, 21-ე საუკუნეში, ვიღაც გვიმტკიცებს, რომ ამ ქიმიური ნაერთის გარეშე გადარჩენა და "სისუფთავე" შეუძლებელია.
ეს არის სრული აბსურდი და ისტორიული ფაქტების და ბიოლოგიის უგულებელყოფა. თუ აქამდე მოვედით, ე.ი. საპონი არათუ აუცილებელი, არამედ ზედმეტია.
საპონი წმენდს? არა, ის აბინძურებს!
ახლა გადავიდეთ მთავარ თეზისზე, რომელსაც "საპნის ლობი" გვიდნერგავს: თითქოს საპონი წმენდს.
ეს არის ფუნდამენტური ტყუილი. რას შვრება საპონი რეალურად?
ის ანადგურებს ჩვენი კანის ბუნებრივ დამცავ ბარიერს. ჩვენს კანს გააჩნია უნიკალური მიკროფლორა და ბუნებრივი ცხიმოვანი ფენა (სებუმი), რომელიც გვიცავს გარემოს მავნე ზემოქმედებისგან, ბაქტერიებისგან და გამოშრობისგან. ეს არის ჩვენი "ბუნებრივი აბჯარი".
საპონი, თავისი ტუტე და აგრესიული ქიმიური შემადგენლობით (დიახ, ის "ნატურალური" ზეითუნის საპონიც კი ქიმიური რეაქციის პროდუქტია), პირდაპირ შლის ამ დამცავ ფენას. რას ვიღებთ შედეგად?
* გაღიზიანებულ, გამომშრალ კანს.
* მიკრობზარებს, საიდანაც უკვე ნამდვილი პათოგენები და ინფექციები ადვილად აღწევენ ორგანიზმში.
* დისბალანსს. ორგანიზმი ცდილობს აღიდგინოს დაკარგული ცხიმი და იწყებს მის ჭარბად გამომუშავებას. შედეგად ვიღებთ კიდევ უფრო "გაჭუჭყიანებულ" და პრობლემურ კანს.
ანუ, საპონი კი არ გვწმენდს, არამედ გვხდის დაუცველს და გვიბიძგებს დამოკიდებულებისკენ. რაც მეტს ვიყენებთ, მით მეტად ზიანდება კანი და მით მეტად "გვჭირდება" ისევ საპონი, რომ "სისუფთავის" ილუზია შევინარჩუნოთ. ეს კლასიკური "პროტექშენ რეკეტია" - ჯერ გიქმნიან პრობლემას, მერე მოგყიდიან მის "გადაწყვეტას".
წყალი – უნივერსალური გამწმენდი
ხელის გასაწმენდად არსებობს წყალი. უბრალო, სუფთა წყალი. ის ჩამორეცხავს ფიზიკურ ჭუჭყს – მტვერს, ტალახს. მეტი არაფერია საჭირო. ის არ ანადგურებს ჩვენს ბუნებრივ დაცვას. ის უფასოა (ან თითქმის უფასო).
მაშინ რატომ უნდა გადავიხადო ფული პროდუქტში, რომელიც არ მჭირდება და მავნებელია?
პასუხი მარტივია: ბიზნესი და ფსიქოლოგია.
საპონი არის გიგანტური ბიზნესი, რომელიც აგებულია ცხვრების ფსიქოლოგიაზე. კორპორაციებმა შექმნეს მითი "ბაქტერიების" შესახებ (თითქოს ყველა ბაქტერია მტერია, არადა ჩვენი ორგანიზმის 90% ბაქტერიაა) და დაგვარწმუნეს, რომ ჩვენ ბუნებრივად "ბინძურები" ვართ.
შეგვიქმნეს შიში. და ამ შიშის ფონზე მოგვყიდეს "ხსნა" – საპონი. როცა უფასოდ შეგიძლია დაიბანო წყლით, რატო უნდა გადაიხადო ფული იმაში, რაც საწამლავია? იმიტომ, რომ ტელევიზორმა და რეკლამამ ასე გითხრა. იმიტომ, რომ "ყველა ასე აკეთებს".
ერთადერთი არსება დედამიწაზე...
დააკვირდით ბუნებას. ერთადერთი არსება დედამიწაზე, რომელიც დასაბანად საპონს ხმარობს, არის ადამიანი!
ლომი, ვეფხვი, მგელი, დელფინი... არცერთი მათგანი არ დარბის ტყეში "ანტიბაქტერიული" საპნის საძებნელად. და რატომღაც, მშვენივრად არსებობენ. მათი კანი და ბეწვი ჯანმრთელია.
ადამიანი რა, უცხოპლანეტელია? მე ამ პლანეტის ნაწილი მეგონა.
თუ ამ "განსხვავებულობას" ვაწვებით? იქნებ სწორედ ეს არის ჩვენი პრობლემა? იმდენად გავუცხოვდით ბუნებას, რომ საკუთარი სხეულის გვრცხვენია და ქიმიით ვცდილობთ მის "გაუმჯობესებას"?
ეს არის ამპარტავნება და სრული უვიცობა. ჩვენ ვართ ბიოლოგიური სახეობა, ცხოველთა სამყაროს ნაწილი. და არცერთ სხვა ცხოველს ეს "აუცილებლობა" არ სჭირდება.
დასკვნა: საპონი, როგორც ფსიქოლოგიური დიაგნოზი
ჩემი აზრით, საპნის გამოყენების აუცილებლობის რწმენა, უნდა შედიოდეს ფსიქოლოგიურ დაავადებათა სიაში.
ეს არის შეძენილი, ინდუცირებული (თავსმოხვეული) შიში საკუთარი ბუნებრიობის მიმართ. ეს არის მასობრივი ისტერია, რომელიც კორპორაციებს მილიარდებს აშოვნინებს.
რომც არ იყოს საპონი საწამლავი (რაც ის არის), მაინც არანაირი საჭიროება მისი არსებობის არ არსებობს. ეს არის პლაცებო ეფექტზე აგებული პროდუქტი, რომელიც გვარწმუნებს, რომ რაღაცას ვაკეთებთ, არადა სინამდვილეში მხოლოდ ვიზიანებთ თავს და ვყრით ფულს წყალში (უფრო სწორად, წყალთან ერთად კანალიზაციაში).
გამოფხიზლდით. შეწყვიტეთ საკუთარი სხეულის მოწამვლა და კორპორაციების ჯიბის გასქელება. დაუბრუნდით ბუნებას. გამოიყენეთ წყალი.
აბა, ველოდები თქვენს არგუმენტებს. ვინმე კიდევ ფიქრობს, რომ საპნის გარეშე კაცობრიობა დაიღუპება?
99% of the worlds problems would be solved if women had their body count on their forehead. - Andrew Tate
"Life isn’t about waiting for the storm to pass. It’s about learning how to dance in the rain."
"El que piensa las cosas dos veces, no hace nada.": ის ვინც ორჯერ დაფიქრდება, არაფერს აკეთებს
საპონი რატომ არსებობს, რა დანიშნულება აქვს?
